حالت موضوعی | حالت خطی

ΛΛ Θ l-l $ Σ Ω

شما فقط باید بدانید که Response.Write استفاده مـی شود تا ASP موجود در سرویس دهنـده را به شکل HTML که مرورگر وب کاربران نشان می دهد، تبدیل نماید. برای مثال، به کد زیر توجه نمایید:

کد: 
<b>

<%

Respnse.Write "Hello my friends"

%>

</b>

متن Hello my friends به خروجی فرستاده می شود. نتیجه فرستاده شده برای کاربر عبارت<b>Hello my friends</b> مـی باشد. بنابراین در مرورگر وب کاربر کلمه Hello my friends را به صورتی که توپر باشد خواهد دید.

اگر متن نوشته شده با تابع Response.Write شامل Tag های HTML نیز باشد، آنها نیز توسط مرورگر وب کاربران تفسیر خواهد شد. همانند مثال زیر، که کلمه Hello my friends به صورت توپر، به وسیله مرورگر کاربران دیده خواهد شد:

کد: 
<%

Respnse.Write "<b>Hello my friends</b>"

%>

توجه: برای نوشتن هر کلمه ای یا Tag ای، به غیر از دستورات ASP، نباید علامت نقل قول(کتیشن) "" را فراموش کنید. مثال:

کد: 
Response.Write "Hello”

Response.Write "<b>Hello</b>"

Response.Write "<font size="2" face="Tahoma">Hello</font>"

مثال زیر اندکی بزرگتر می باشد. با این حال هنوز یک اسکریپت ASP ساده می باشد:

کد: 
<%@ Language="VBScript" %>

<% Option Explicit %>

<html>

<body>

I can count to Filve!

<%

Response.Write "1<br>"

Response.Write "2<br>"

Response.Write "3<br>"

Response.Write "4<br>"

Response.Write "5<br>"

%>

</body>

</html>

این صفحه، وقتی از طریق مرورگر وب نمایش داده می شود، خروجیش به صورت زیر می باشد:

I can count to Five!
1
2
3
4
5

تچزیه و تحلیل: خط 1 و 2 در کمی جلوتر به طور کامل توضیح داده می شود. برای این لحظه، فقط به خاطر داشته باشید که دو خط مزبور باید در بالای هر صفحه ASP نوشته شوند.

خط 3و 4 برای شما آشنا می باشند. این دو Tag در خطوط 13 و 14 بسته شده اند. خط 5 یک پیغام ساده می باشد که بصورت خیلی عادی نوشته شده است. خط 6 یک بلوک کد ASP را باز کرده است. حال در خطوط 7 تا 11، شما می توانید پنج خط پشت سر هم از تابع Response.Write را مشاهده نمایید. خط 12 بلوک کد ASP را بسته است. این مهم می باشد زیرا بدون خط 12، خطوط 13 و 14 و الی پایین تر به عنوان کدهای ASP تفسیر می شود، که خود باعث ایجاد چندین خطا را می کند.

در این نقطه، ممکن است همه چیز بی معنی به حساب آید. اما بعداً شما هیچ کاری را نمی توانید انجام دهید که در آن از کدهای ASP استفاده نشده باشد. ممکن است به خودتان بگویید که می توانستید یک صفحه HTML طراحی کنید که همان کاری که کد بالا انجام می دهد را انجام دهد؟! بله درست، اما اگر شما می خواستید اعداد 1 تا 100 را نمایش دهید چه؟! اسکریپت زیر چنین کاری را انجام می دهد:

کد: 
<%@ Language="VBScript" %>

<% Option Explicit %>

<html>

<body>

I can count to one hundred!

<%

Dim ManMishomaram

For ManMishomaram = 1 to 100

Response.Write "<br>"

Response.Write ManMishomaram

Next

%>

</body>

</html>

خوب، هنوز این یک مثال کوچک می باشد. با این وجود به شما کمک می کند تا متوجه شوید که ASP صفحات شما را توانمند تر می نماید.

تجزیه و تحلیل: خط 7، یک متغیر را برای استفاده اسکریپت شما تعریف می نماید. خطوط 8 تا 11 یک مثال از ساختار کنترلی که حلقه نامیده می شود می باشند

میانبر =%>

شما می تواندید از میانبر بجای تابع Response.Write استفاده نمایید. دو عبارت زیر معادل یکدیگر می باشند:

<% = Expression %>
و
<% Response.Write Expression %>

یک مثال برای میانبر:

The current time is: <% = Time ( ) %>

خط قبلی هیچ فرقی با خط زیری ندارد:

The current time is:
<%
Response.Write Time ()
%>

توجه داشته باشید که میانبر فقط در خارج یک بلوک ASP به کار برده می شود. برای مثال، هر یک از جملات زیر تولید یک خطا را می نماید:

<% Response.Write "The current time is:"
<% = Time ( ) %>
%>
و
<%
Response.Write "The current time is:" = Time ( )
%>

بنابراین ، شما سه راه مختلف برای فرستادن داده به صورت HTML دارید. راه اول این است که براحتی اطلاعات را داخل بلوک ASP قرار دهید. راه دوم استفاده از Response.Write می باشد و سومین راه استفاده از میانبر می باشد.

منظور از <% "Language="VBScript @%> چیست؟

در بالای اولین اسکریپتتان شما خطی را مشاهده می کنید که بصورت <% "Language="VBScript @%> خوانده می شود. این خط زبانی که در صفحه ASP تان استفاده شده است را مشخص می نماید.

شما ممکن است متوجه نشده باشید که ASP یک زبان برنامه نویسی نیست! آن یک تکنولوژی سرویس دهنده می باشد. زبان برنامه نویسی که هم اکنون از آن استفاده می کنیم معمولاً VBScript می باشد. البته VBScript تنها زبانی نیست که با ASP استفاده می شود، بلکه javascirpt نیز می تواند مورد استفاده قرار بگیرد.
مثال:

کد: 
<%@ Language="javascirpt" %>

<html>

<body>

<%

d = new Date ( ) ;

if (d.getHours ( ) > 12)

Response.Write ("Good Evening");

else

Response.Write ("Good Morning");

%>

</body>

</html>

این کد به عنوان خروجی اگر بعدازظهر باشد، جمله Good Evening را نشان می دهد و در غیر این صورت جمله Good Morning را نشان می دهد. همانطوری که اولین اسکریپتان این کار را انجام می داد. پس بخاطر داشته باشید که این هم ASP می باشد ولی با یک زبان دیگر.

تجزیه و تحلیل: خط 1 زبان استفاده شده در صفحه را بصورت javascirpt مشخص می نماید. کدهای موجود در خطوط 5 تا 9 به عنوان کدهای javascirpt تفسیر می گردند. البته بسیار مشکل است که فرق بین javascirpt و VBScript تنها با یک مثال کوچک بیان گردد. javascirpt معمولاً برای اسکریپتهای Server-Side مورد استفاده قرار نمی گیرد. VBScript به خاطر راحتی در یادگیری، بیشتر در نظر گرفته می شود. زبان javascirpt شبیه C و ++C و Java می باشد. بنابراین اگر شما در زبانهای C و ++C و Java تجربه دارید، یاد گرفتن آن به سادگی صورت می گیرد.

اولین مزیت زبان VBScript راحتی یاد گرفتن آن می باشد. VBScript بر پایه زبان محبوب Visual Basic ایجاد شده است. بنابر این اگر از VB استفاده کرده باشید، یادگیری این زبان بسیار ساده تر می گردد.

VBScript همچنین زبان پیش فرض برای صفحات ASP می باشد. این به آن معنی است که اگر شما قصد دارید از VBScript استفاده نمایید، می توانید از خط <% "Language="VBScript @%> استفاده نکنید. اگر شما این خط را حذف نمایید، سرور(سرویس گیرنده) چنین فرض می کند که شما قصد استفاده از از زبان VBScript را داشته اید.

در آخر هم، VBScript و javascirpt تنها زبانهایی نیستند که شما می توانید با ASP به کار ببرید. به علاوه PerlScript و Python و JScript(نسخه javascirpt شرکت مایکروسافت) نیز می توانند مورد استفاده قرار گیرند. حتی اگر هر یک از زبانها را می شناسید، آموختن VBScript به خاطر معمول بودن استفاده از آن، با ارزشتر می باشد.

alipc

سلام
بابا ایول اینجوری خیلی خوبه
دمت گرم ادامه بده ما هم مطلبی داشتیم میزاریم

ΛΛ Θ l-l $ Σ Ω

اعداد اعشاري يا Floating-Point Numbers
اعداد اعشاري اعداد decimal شناور مي باشند. اعداد 5/1,4/3- ,1/4 و حتي 0/5 همگي اعداد اعشاري مي باشند.توجه به اين نكته مهم مي باشد كه اعداد مميز شناور اغلب گرد شده يا بريده ميشوند تا به اندازه فضايي شوند كه به انها اختصاص داده شده است.
نوع داده اي Single و Double به اعداد مميز شناور اختصاص داده شده اند. فرق بين اين دو در دقت اعدادي كه در خود ذخيره مي كنند مي باشد. در نوع Double دو برابر Single حافظه لازم داريد اما بديهي است كه محدوده اعداد بزرگتر را مي تواند در خود نگهداري كند و همچنين دقت بيشتري نسبت به Single دارد.
در VBScript شما هيچ نگراني در مورد اين دو نداريد. گاهي اوقات در هنگام كار كردن با اعداد مميز شناور شما انها را به صورت اعداد علمي مي بينيد.

رشته(String)
يك رشته مي تواند زنجيره اي از حروف ، اعداد و نشانه ها را در داخل خود نگهداري كند.رشته ها بايد از كد ها ، نام هاي متغير و اعداد به وسيله قرار دادن آنها بين علامت " " شناخته شوند. عبارت "Welcome To Iranvig" و"12324" مثال هايي از رشته مي باشند. حتي رشته خالي " " مي تواند همان رفتار يك رشته را نشان دهد.
هنگامي كه ما از يك عبارت مانند response.write “hell” را استفاده ميكنيم "Hello" يك مقدار رشته اي مي باشد.
متغير هاي رشته اي اغلب در فرستادن خروجي هايي مثل مثال بالا استفاده مي شوند.

Data(اطلاعات)
يك خصوصيت مفيد VBScript كه در ديگر زبانهاي برنامه نويسي وجود ندارد مديريت اطلاعات مي باشد.اگرچه مي توان داده ها را به صورت رشته ها يا اعداد نمايش داد ولي استفاده از اين متغير ها كارها را ساده مي نمايد.متغير داده اي مي تواند زمان يا تاريخ و اطلاعات متنوع توابع تاريخ VBScript و عملگر هايي كه فرمت اطلاعات مربوط به تاريخ را چاپ مي نمايند را نگهداري كنند.

Boolean
این نوع متغير، فقز مقادير درست يا غلط را در خود نگهداري مي كند.متغير هاي Boolean معمولا وقتي يك تصميم گيري مورد نياز مي باشد استفاده مي گردند.ارزش متغير مي تواند تعیين كند كه كدام يك از دو عمل بايد انجام بگيرد.اين عمل به وسيله ساختار كنترلي انجام مي گيرد.مثلا برای تعیین جنسیت کاربران به دونوع مذکر و مونث میتوان ازین نوع داده ای استفاده کرد .

نوع داده Currency
يك عدد دقيق كه تنها براي ذخاير پولي به خوبي كار خواهد كرد.اما VBScriptيك نوع داده مخصوص براي پول مهيا مي كند كه با چندين تابع مخصوص VBScript كار ميكند.

Object
اين قسمت به اشيا مخصوص اشاره دارد.از اشيا در كار كردن با عملگرهاي مربوطه به پايگاههاي داده استفاده مي شود.و در جاي خود آن را مورد بحث قرار مي دهيم.

Variant Variables چه هستند؟
در بيشتر زبان هاي برنامه نويسي بايد بين متغير هاي داده هاي مختلف فرقي وجود داشته باشد. يك متغير که براي نگهداري رشته ها استفاده ميشود بعدا نمي تواند براي نگهداري يك عدد مورد استفاده قرار گيرد. البته اين موضوع در زبان VBScript صادق نمي باشد VBScript از Variant Vciriables هايي استفاده مي كنند كه متغير هايي هستند كه شامل مقاديري از هر نوع مي تواند باشد.

ΛΛ Θ l-l $ Σ Ω

در تعدادي از زبان هاي برنامه نويسي قبل از اين كه شما از متغيرها استفاده كنيد بايد به سيستم اعلام نماييد كه از چه نوع داده اي مي خواهيد در داخل متغير استفاده كنيد و چه كاري با آن متغير ميخواهيد انجام دهيد. براي مثال در زبان برنامه نويسي ++C شما بايد بگوييد كه

int MyVariableName;
MyVariableName = 2;

VBScript همه چيز را كمي ساده تر مي كند چون در آن لازم نيست كه نوع متغير را يعني char,real, integer يا هر نوع متغيري را كه ايجاد مي نماييد تعين كنيد. درVBScript همه ي متغيرها به وسيله كلمه كليدي Dim تعريف مي شوند. اين بدين دليل است كه در VBScript ازVariant variables ها استفاده مي گردد. بنابراين جمله معادل براي آن چيزي كه در ++C توصيف شد، عبارت زير است :

Dim MyVariableName
MyVariableName = 2

در اين جا اولين خط MyVariableName به عنوان متغير توصيف گشته است بدون اين كه نوع خاصی برای MyVariableName تعيین نمايم.

دستورالعمل هاي مورد نياز براي متغيرها
قوانيني وجود دارند كه در تعریف متغیر شما بايد از آنها پيروي نماييد.در غير اين صورت سيستم قادر نخواهد بود كدهايتان را اجرا كند:
• در نام متغیر از کاراکتر های dash, period, Space استفاده نكنيد. استفاده كردن از هريك از موارد ذكر شده در نام متغيرتان يك پيغام خطا را ايجاد مي كند. در عوض اگر شما مي خواهيد چيزي را گسترش دهيد سعي كنيد از علامت (_)Underline استفاده كنيد. براي مثال My_Variable_Name يك نام متغير پذيرفته شده مي باشد در صورتي كه My Variable Name یا My-Variable-Name چنين نمي باشد.
• نام هاي متغيرها بايد با يك حرف شروع شوند. underscore و اعداد در داخل نامهاي متغيرتان تعريف گردند اما نه به عنوان كاركتر اول.نامهاي متغيرها بايد با يك حرف شروع شوند.براي مثال Variable_Number_2 به كار ميرود اما "2 nd_variable" نبايد به كار برده شود.
• نام متغيرها نبايد طولاني تر از 255 كاركتر باشد.
• از كلمات كليدي به عنوان نام متغيرها استفاده نكنيد. كلمات رزرو شده كلماتي هستند كه به منظورهاي خاصي در زبان به كار ميروند. براي مثال كلمه Dim يك كلمه رزرو شده مي باشد.اگر شما برای نوشتن کد های خود از برنامه InterDev استفاده مي كنيد كلمات رزرو شده به رنگ ابي مشخص گرديده اند.شما ممكن است از اين كلمات به عنوان قسمتي از نام متغير استفاده نماييد اما نمي توانيد به عنوان نام كامل از آنها استفاده كنيد.
• از نام متغيرها دو بار استفاده نكنيد. البته شما ميتوانيد از نام متغيرها دو بار استفاده نماييد فقط اگاه باشيد كه شما نمي توانيد از همان نام براي دو متغير مختلف استفاده كنيد.

احتياط: زبان Vbscript که در ASP مورد استفاده قرار مي گيرد نسبت به اندازه حروف حساس نمي باشد. به اين معني كه بزرگ كردن حروف نام متغيرها فراخواني توابع يا كلمات كليدي هيچ اهميتي ندارد. اگر شما يك متغير به نام Myvar داشته باشيد مي توانيد همان متغير را با نامهاي MYVAR ,myVar و غيره را هم داشته باشيد.

Style Guidelines on Variable Names
برنامه نویسان برای اینکه اسم متغیر هاشون یادشون بمونه از روش های گوناگونی در نام گذاری متغیر استفاده میکنند. اين اصول نوشتاري كاملا براي سيستم غير ضروري مي باشد اما اين اصول كار برنامه نويسي را براي شما ساده تر مي نمايد همچنين كار خواندن كدهاي نوشته شده توسط شما براي ديگران را راحتتر مي كنند:
• روشي كه ما در اينجا استفاده مي كنيم استفاده از پيشوند هاي متغير هاست. براي مثال اگر از يك متغير date براي نگه داشتن روز تولد استفاده مي كنيد نام آنرا میتوانید بصورت dtBirthday انتخاب کنید. DT در ابتدای نام ، مخفف date است و شما با دیدن آن متوجه میشوید که این متغیر کارش چیست.
• تمام متغيرها را در ابتداي برنامه تعريف نماييد. اگر حتي بعد از استفاده از نامهاي مناسب شما در به ياد آوري نام يك متغير به خصوص دچار مشكل شديد بهتر است بدانيد كه كجا مي توانيد آن متغير را پيدا كنيد. بيشتر زبانها از اين واقعيت استفاده مينمايند.

انواع پيشوندهاي پيشنهادي براي نام متغيرها:

Integer int
Single sng
Double dbl
String str
Date dt
Boolean bol
Currency cur
Object obj

ΛΛ Θ l-l $ Σ Ω

ثابت
يك ثابت مثل متغيري مي باشد كه شما به آن يك نام داده ايد و يك data را در آن ذخيره كرده ايد. بر عكس متغيرها، ثابتها وقتي كه آنها را تعريف مي كنيد يك مقدار مي گيرند و آن مقدار ديگر تغير داده نمي شود. VBScript چندين ثابت پيش ساخته براي خود دارد. براي مثال ثابت VBInteger براي قرار دادن عدد 2 در داخل آن تعريف شده است. در داخل كدهايتان مي توانيد به اعداد به صورت مستقيم رجوع كنيد يا از نام ثابت استفاده كنيد. تايپ كردن عدد به صورت مستقيم ممكن است كليد زدن هاي كمتري را در پي داشته باشد اما با استفاده از نام constant كدهاي شما براي خواندن راحت تر مي شوند. همچنين به شما كمك مي كند كه از ذخيره اعداد زيادي در حافظه جلوگيري نماييد.

ممكن است اين را مفيد بدانيد كه بعضي وقت ها ثابت هاي خود را براي صفحه هاي خود تعريف كنيد.
براي مثال اگر شما مي خواهيد يك صفحه براي فروش كالا بسازيد ممكن است احتياج به استفاده از نرخ ماليات فروش ان هم چندين بار در يك صفحه پيدا كنيد. اگر يك constant براي نرخ ماليات ايجاد نکنید شما احتياج پيدا خواهيد كرد كه به يك عدد دهدهي بزرگ مثل 0.0625 چندين دفعه رجوع كنيد. به علاوه اگر نرخ ماليات تغير نمايد شما بايد چندين خط از كدهايتان را به روز رساني نماييد.
اما با يك توصيف ساده مانند عبارت زير در بالاي صفحه تان شما مي توانيد به TAXRATE در سراسر صفحه تان رجوع كنيد و مي توانيد ان را به سادگي به روز رساني كنيد:

Const TAXRATE = 0.0625

پيشنهاد مي كنم كه شما براي تعريف يك ثابت از حروف بزرگ استفاده نماييد تا در تشخيص از متغيرها به شما كمك نمايد.
آرایه ها
نوعي ديگر از داده ها وجود دارند كه شما هنوز به آنها برخورد نكرده ايد. يك متغير آرايه اي ، مجموعه اي از متغير ها مي باشند كه داراي يك نام هستند اما به وسيله index تشخيص داده ميشوند. يك ارايه از متغير ها به صورت رديفي از جعبه ها در كنار يكديگر به نظر مي رسند.
آرايه ها براي گروهي از داده ها كه از يك نوع مي باشند استفاده مي شوند. براي مثال ممكن است يك آرايه از رشته ها را داشته باشيم كه آدرس پستي كاربران را در خود دارند. وقتي كه اين موضوع با ساختارهاي حلقه اي كه بعدا شرح آن داده مي شود ارتباط پيدا كنند خواهيد فهميد كه آرايه ها با مقادير داده اي متنوعي كار مي كنند.
يك آرايه از متغير ها به نام arrDays را ايجاد و استفاده مي كنيم. در ابتدا يك آرايه از متغير ها مانند زير تعريف میکنیم:

Dim arrDays(6)

لغت جديد: عدد 6 كه در داخل پرانتز محصور شده است حد بالاي آرايه مي باشد. حد بالا بزرگترين انديسي مي باشد كه يك محدوده معتبر در داخل آرايه ايجاد مي كند.
لغت جديد: حد پايين آرايه (0) مي باشد. به اين معني كه صفر كوچكترين انديسي است كه محدوده معتبر در داخل آرايه ايجاد مي نمايد. صفر پايين ترين حد هر آرايه مي باشد. در اين مثال 7 متغير داريم:

arrDyas(6),arrDays(5),arrDays(4),arrDays(3),arrDays(2),arrDays(1),arrDays(0)

اعداد داخل پرانتزها ايندكس هاي متغيرها مي باشند. و آنها از 0 تا 6 را تشكيل ميدهند. حال محتواي ليست زير را تايپ كنيد و نام فايل مورد نظر را ArrayReference.asp بگذاريد.

نمايش راههاي ارجاع به عناصر ارايه:

کد: 
<% @ Language="VBScript" %>

<% Option Explicit %>

<% Dim arraDays(6) , index

%>

<html>



<%

index = 3

arrDays (0) = "Sunday"

arrDays (1) = "Mondey"

arrDays (2) = "Tuseday"

arrDays (3) = "Wednesday"

arrDays (4) = "Thursday"

arrDays (5) = "Friday"

arrDays (6) = "Saturday"

Response.Write("index has a value of ")

Response.Write (index)

%>

<br>

arrDays (1) has a value of

<%

Response.Write (arrDays (1) )

%>

<br>

arrDays (index) has a value of

<%

Response.Write (arrDays (index) )

%>

<br>

arrDays(2+3) has a value of

<%

Response.Write (arrDays (2+3) )

%> 

<br>

arrDays (index+1) has a value of

<%

Response.Write (arrDays (index+1) )

%>

</body>

</html>

ليست بالا چندين راه دسترسي به عناصر آرايه هاي به خصوص را نمايش مي دهد. خط 22 يك دسترسي مستقيم به عنصر شماره يك ارايه را نشان ميدهد. خطوط 32 و 37 رجوع به عناصر داراي عبارت رياضي را نشان مي دهد.

احتياط: وقتي از متغير ها به عنوان انديس آرايه ها استفاده مي كنيد اطمينان حاصل كنيد كه متغير ها در محدوده صحيح قرار داشته باشند.

كارهاي بيشتري مي توان با آرايه ها انجام داد كه ما بعدا در مورد آن بحث خواهيم كرد. تنها چيزي كه ارزش توجه دارد اين است كه ما تابعي به نام Array داريم كه براي سرعت دادن به تخصيص مقدار به هر يك از عناصر يك ارايه مورد استفاده قرار مي گيرد. براي مثال در ليست بالا خطوط 9 تا 15 مي توانند با تنها يك خط زير جايگزين گردند:

ArrDays = Array("Sundey", "Mondey", "Tuesday", "Wenesday", " Thursday".
"Friday", "Saturday")

نكته: تابع Array در 1.0 VBScript به كار نرفته است. اطمينان حاصل كنيد كه از اين تابع در نسخه 0/2 به بعد VBScript استفاده مي نماييد. در غير اين صورت بايد مقادير را به صورت تك تك در داخل عناصر آرايه قرار دهيد.

psdcompany

دوست عزیز با تشکر از زحماتت
وقتی نسخهProfessionalمربوط به Adobe acrobat رو نصب کنی در واقع یه پرینتر مجازی رو سیستمت نصب میشه.بعد از اون از توی هر محیطی که پرینت رو ساپورت کنه می تونی فایل هات رو به جای رو کاغذ رو صفحه pdfپرینت کنی چینی ژاپنی یا هرچی باشه که به پرینتر ارسال میشه و مشکلی نداره
متن رو تو ورد می نویسی و بعد از منوی فایل با پرینتر adobe pdf ازش پرینت میگیری

psdcompany

راستی دوست عزیز شما با ASP .net کار کردید؟
با گزارشگیری Crystal تحت وب چی؟

ΛΛ Θ l-l $ Σ Ω

psdcompany نوشته است:راستی دوست عزیز شما با ASP .net کار کردید؟

بله کار کردم اما درحد مقدماتی Question

psdcompany نوشته است:با گزارشگیری Crystal تحت وب چی؟

نه کار نکردم Sad

ΛΛ Θ l-l $ Σ Ω

این جلسه در مورد عملگرها بحث خواهیم نمود که جزئی از مهم ترین و پرکاربرد ترین مباحث VBScript میباشد.

عملگرها به ما اجازه مي دهند كه با داده ها كار كنيم و آنها را تركيب كنيم تغيیر دهيم و يا جايگزين كنيم. 5 كلاس اصلي از عملگر ها وجود دارند كه ما در مورد آنها بحث خواهيم كرد. اولين نوع آنها عملگر انتساب(Assignment) ميباشد كه اكنون آن را ملاحظه خواهيم نمود:

عملگر انتساب
ما در مورد متغيرها بحث كرديم و توضيح دادیم كه داده ها در آنها ذخيره می گردند. اما درباره اين كه چگونه داده ها در متغير ها ذخيره مي شوند توضيحي داده نشد.عادي ترين راه براي ذخيره داده هاي متغيرها استفاده از عملگر انتساب مي باشد. عملگر انتساب در VBScript علامت مساوي (=) مي باشد. عملگر انتساب هر چيزي كه در سمت راست آن قرار بگيرد در متغيري كه در سمت چپ آن قرار مي گيرد ذخيره مي کند.
براي مثال كدهاي زير را در نظر بگيريد:

کد: 
<%

Dim MyVariable

MyVariable = 3

MyVariable = 5

%>

اگر شما قبلا برنامه نويسي نكرده باشيد ممكن است از اين كه متغير MyVariable در يك لحظه هم مقدار 3 و هم مقدار 5 را گرفته است متعجب شده باشيد. بايد دقت نماييد كه عملگر انتساب را با مشابه آن در مبحث رياضیات اشتباه نگيريد. جمله سوم مي گويد كه متغير MyVariable برابر 5 مي باشد. اين جمله در داخل متغير MyVariable مقدار 5 را ذخيره مي كند.

به منظور يك دوره كوتاه ما خط به خط اين كدها را مورد بررسي قرار مي دهيم.
دردومین خط همان طور كه قبلا توضيح داده شد يك متغير تعريف شده است. در اين هنگام يك مقدار Empty در داخل متغير MyVariable ذخيره مي گردد. در خط بعد مقدار 3 به متغير MyVariable تخصيص داده مي شود. بنابراين در داخل جعبه اي كه داراي بر چسب MyVariable ميباشد هم اكنون مقدار 3 وجود دارد. در انتها مقدار 5 به متغيرMyVariable تخصيص داده مي شود. مقدار 3 كه وجود داشت اكنون از بين مي رود!

به اين نكته در هنگام برنامه نويسي دقت كنيد که در داخل متغير ها هرگز مقادير جديدي را جايگزين ننماييد تا زماني كه اطمينان حاصل كنيد كارتان با مقدار قبلي تمام شده است. اگر مسلم شد كه به جايگزيني يك مقدار براي استفاده بعدي نياز داريد ممكن است يك متغير دومي را ايجاد كنيد و آن را به شكل زير نگهداري نماييد:

کد: 
<%

Dim MyVariableX, MyVariableY

MyVariableX = 3

MyVariableY = MyVariableX

MyVariableX = 5

%>

در اينجا خط دوم با دو متغير تعريف شده است MyVariableX و MyVariableY. در ابتدا در هر دو مقدار Empty قرار داده مي شود.
در خط بعد مقدار 3 در داخل MyVariableX قرار داده مي شود. مقدار دهي تنها با مقادير صريح مثل 3 يا 5 انجام نمي گيرد بلكه با متغير ها نيز صورت مي گيرد. در نهايت در هر دو متغير MyVariableY و MyVariableX مقدار 3 ذخيره مي گردد.

سرانجام در داخل MyVariableX مقدار 5 قرار داده مي شود. اين مساله بر روي متغير MyVariableY تاثيري ندارد. خط 3 هر چه كه در داخل MyVariableX وجود دارد به داخل MyVariableY كپي مي كند اما اين كار هيچ نوع ارتباط دائمي بين دو متغير MyVariableX و MyVariableY ايجاد نمي كند با اين كار MyVariableX با مقدار جديد مورد استفاده قرار مي گيرد. اما اگر شما هنوز به مقدار قبلي نياز داشته باشيد از طريق MyVariableY به آن دسترسي خواهيد داشت.
اكنون به آخرين نسخه ازين كدها نگاه كنيد:

کد: 
<%

Dim ivar

ivar = 3

5 = ivar

%>

آيا فكر مي كنيد اين كد ها كار ميكند؟ (اولين پاراگراف مربوط به عملگرهاي انتساب را در صورتي كه اطمينان نداريد دوباره بخوانيد.)
جواب منفي است. اين كدها معتبر نمي باشد. دو خط اول قابل انتظار مي باشد اما خط سوم بي معني است. عملگر انتساب هر چه كه در سمت راست آن قرار دارد در داخل متغير سمت چپ كپي مي كند.در اين نمونه عدد 5 يك متغير نيست و در سمت چپ قرار دارد. عدد 5 نميتواند به عنوان نام يك متغير به كار رود زيرا نام متغير ها بايد با يك حرف آغاز شود.
ما از نوع integer در اين مثال ها استفاده نموده ايم اما مي توانستيم از انواع ديگر استفاده كنيم. عملگر انتساب با نوع هاي Booleans, Strings, doubles, singles به خوبي كار مي كند:

StrName = "X"
Bol_The_Assignment_operator_Is_Powrful = True
Dtjills_Birthday = #03/06/1946#

نكته: محصور كردن داده با علامت # داده را به سه قسمت 3 و 6 و 1946 تقسيم مي كند.

ممكن است متوجه شده باشيد كه در ليست قبل از عملگر انتساب استفاده شده است. ليست زير يك نسخه تغيیر يافته از اين كد ها مي باشد كه عملگر انتساب را با كمي تغیير نشان ميدهد.

نام فايل را AssignmentDemo.asp بناميد:

کد: 
<% @ Language="VBScript" %>

<% Option Explict

Dim strName, iAge

%>

<html>

<body>

<%

Response.Write("Before assigning a value, strName has value ")

Response.Write(strName)

%>

<br>

<%

strName= "James"

iAge = 21

Response.Write( "Now strName has value ")

Response.Write(strName)

%>

<br>

<%

Response.Write( "Now iAge has value " )

Response.Write(iAge)

%>

</body>

</html>

تجزیه: خط 3 دو متغير را به نام هاي StrName و iAge تعريف كرده است. خطوط 8 و 9 يك پيغام را مي نويسد كه نشان مي دهد كه StrName قبل از اين كه ما از عملگر انتساب استفاده نماييم چه مقداري داشته است.
خطوط 13 و 14 مقادير 2 متغير را تنظيم مي كنند. خطوط 15 و 16 مقدار جديد داده شده به متغير StrName را نشان مي دهند. به خروجي نگاه كنيد شما مي توانيد هم اكنون تاييد كنيد كه عمل انتساب درست صورت گرفته است. خطوط 20 و 21 به طور مشابه مقدار جديد داده شده به متغير iAge را نشان مي دهد.

ΛΛ Θ l-l $ Σ Ω

ما با عملگر هايي از VBScript شروع كرديم كه مي توانند به عنوان عملگر هاي رياضي تقسيم بندي شوند. آنها شامل عملگر هاي جمع ,تفريق ,منفي ,ضرب ,تقسيم و توان مي باشند. همه اين عملگر ها را احتمالا شما قبلا ديده ايد به غير از division integer ، قدر مطلق و چسباندن ريشه ها كه براي شما جديد مي باشد.

جمع يا Addition
عملگر جمع به صورت فرمول argument+argument مي باشد كه در آن هر آرگومان مي تواند يك عدد يا يك متغير عددي يا عبارت عددي ديگري باشد مثل:

کد: 
<%

Dim iSum

iSum = 3+5

%>

اين يكي از ساده ترين نمونه هاست كه هر دو آرگومان عدد مي باشد. وقتي كه اجرا گردد مقدار نهايي متغير isum عدد 8 مي باشد. مثال بعدي نشان مي دهد كه چطور يك متغير ممكن است به عنوان آرگومان استفاده گردد:

کد: 
<%

Dim sngSum, sngLeft

sngLeft = 3.2

sngSum = sngLeft + 1.1

%>

در اين مثال نتيجه همان طوري كه ممكن است حدس زده باشيد مقدار 4.3 ميباشد. مقدار موجود در متغير sngLeft با عدد 1.1 جمع شده و در داخل متغير sngSum ذخيره مي گردد. متغير sngLeft تحت تاثير عملگر جمع قرار نمي گيرد.
حال به يك مثال دشوار تر نگاهي بيندازيم:

کد: 
<%

Dim iCount

iCont = 2

iCont = iCont +1

%>

اين مثال ممكن است كمي سخت تر از اولي به نظر برسد. حال چگونه ممكن است كه متغير iCont برابر با متغير 1+iCont شود؟
اولا: به ياد بياوريد كه علامت تساوي با علامت انتساب تفاوت دارد. در خط اول همان طور كه قبلا ديده ايد عمل empty در داخل آن ايجاد شده است. خط دوم مقدار عددي 2 را در داخل متغير iCont جايگزين مي نمايد. در خط سوم عدد 2 از iCont بازيابي شده است. سپس عدد 1 با آن جمع مي شود و مقدار 3 را توليد ميكند. سپس عدد 3 توسط عملگر انتساب به منظور ذخيره شدن در داخل iCont فرستاده مي شود. بنابراين در انتهاي اين كدها iCont مقدار 3 را در خود نگاه ميدارد. مقدار عددي قبلي يعني عدد 2 كه در داخل iCont وجود داشت رونويسي مي گردد.
توجه كنيد كه عدد 1 قبل از اين كه عملگر انتساب وارد عمل شود با متغير iCont جمع مي شود.هر چيزي كه در سمت راست عملگر انتساب قرار دارد قبل از اين كه عمل انتساب صورت بگيرد اجرا مي گردد. جدول زير ليست دستوراتي مي باشد كه عمليات آنها قبل از عمل انتساب صورت مي گيرد:
اولويت عملگرها
Precedence Operators
Highest(done first) Anything in parentheses
Exponentiation(^)
Negation (-)
Multiplicathion, Division (*,/)
Integer Division (\)
Modulus (mod)
Addition, Subtraction (+,-)
String Concatenation (&)
Equality (=)
Inequality (<>)
Less than (<)
Greater than (>)
Less than or equal to (<=)
Greater than or equal to (>=)
Not
And
Or
Xor
Eqv
Imp
Lowest (done last)
تفريق يا Subtraction
حالا كه جمع كردن اعداد را ياد گرفتيد ممكن است كه سوال نماييد كه چگونه عمل تفريق صورت مي گيرد؟ عمل تفريق همانند عمل جمع صورت مي گيرد و فرمول آن به صورت argument-argument ميباشد. هر نوع تركيبي كه شما در عمليات جمع استفاده كرديد با عمليات تفريق نيز استفاده مي شود. تنها اختلاف تفريق با جمع در اين است كه در تفريق ترتيب آرگومان ها مهم مي باشد. براي مثال عبارت 3-5 با عبارت 5-3 تفاوت دارد. در كدهاي زير آيا مي توانيد بگوييد كه بعد از پايان كدها متغير iCont چه مقداري در خود دارد؟

کد: 
<%

Dim iCont

iCont = 3

iCont = iCont+1

iCont = iCont-2

%>

جوابي كه شما بايد به دست آورده باشيد مقدار 2 مي باشد. مقدار iCont در ابتدا 3 مي باشد سپس با 1 جمع شده و مقدار آن 4 مي گردد و سپس با 2 تفريق شده و مقدار آن 2 مي گردد.

ضرب يا Multiplication
ضرب براي شما ساده مي باشد. نشانه عملگر ضرب علامت (*) است. عملگر ضرب همان شكلي را كه ساير عملگر ها پيروي مي كردند و ما درباره آن بحث كرديم دنبال مي كند. البته عملگر ضرب يك پيچيدگي جديد نيز دارد.
لغت جديد: درباره عبارت رياضي 3*5+2 فكر كنيد. مقدار اين عبارت رياضي چند مي باشد؟ اگر شما عمل جمع را در ابتدا انجام دهيد نتيجه مقدار 21 است. اگر شما عمل ضرب را در ابتدا انجام دهيد نتيجه 17 مي باشد. كدام يك درست است؟ شما بايد به خاطر داشته باشيد كه عملگر ضرب نسبت به عملگر جمع متقدم است. بنابراين مقدار درست 17 است. اين واقعيت كه عملگر ضرب تقدم بيشتري نسبت به جمع دارد را اولويت يا Precedence مي گويند. اولويت مجموعه اي از قوانين براي ترتيب عملگر ها مي باشند كه بايد انجام شوند.ضرب داراي اولويت بالاتري نسبت به جمع است.

اگر شما قصد داريد كه اول عمل جمع صورت بگيرد يك راه وجود دارد. در كلاس رياضي شايد به خاطر داريد كه هر جايي كه پرانتز قرار دارد اول اجرا مي گردد. VBScript نيز همين گونه رفتار مي كند.
قرار دادن پرانتز در داخل عبارت قبلي به شما عبارت 3*(5+2) را مي دهد كه برابر با 21 مي باشد. پرانتز ها ميتوانند با هر نوع عملگري كه قصد داريد ابتدا اجرا گردند به كار روند.

نكته: شما مي توانيد از پرانتز ها استفاده كنيد حتي وقتي نياز به شفاف تر كردن يك عبارت رياضي نداريد. پرانتز ها مي توانند همچنين وقتي كه نمي توانيد تقدم عملگرها را به خاطر بياوريد استفاده گردند.
تقسيم يا Division
VBScript دو نوع مختلف از تقسيم را دارد. اولين نوع را كه احتمالا با آن آشنايي بيشتري داريد تقسيم استاندارد مي باشد كه با علامت (/) slash نشان داده مي شود. اين نوع تقسيم دو مقدار عددي را مي گيرد و يك خارج قسمت مميز شناور را بر مي گرداند. براي مثال 5/2 برابر با 2/5 و 4/5 مقدار 0.8 مي باشد.
بعضي از تقسيم ها نتيجه اي دارند كه پايان ندارد. در اين موارد از بهترين تقريبي كه سيستم مي تواند ذخيره كند استفاده مي گردد. براي مثال در مورد 1/3 كامپيوتر نمي تواند مقدار دسيمال تكرار پذير نا محدود 0.3333 را ذخيره كند... همچنين از تقسيم بر صفر نيز اجتناب نماييد. تقسيم بر صفر يا يك عددي نزديك به صفر كه كامپيوتر آن را صفر در نظر مي گيرد يك خطا را ايجاد مي نمايد.
Integer Division يا خارج قسمت

عبارت زير را در نظر بگيريد:
5 تقسيم بر 3 ميشود 1 با باقيمانده 2.
عملگر هاي خارج قسمت و با قيمانده به شما اجازه مي دهندكه اين نوع تقسيم را در VBScript انجام دهيد. عملگر خارج قسمت با علامت (\) backslash نشان داده مي شود و يك عدد را بر مي گرداند. براي مثال:
5\3 Returns 1
4\2 Returns 2
0\8 Returns 0
1.2 Returns 0
بر عكس بيشتر زبان هاي برنامه نويسي خارج قسمت حتي وقتي اعداد به صورت مميز شناور نيز باشند كار مي كند. وقتي كه عملگر خارج قسمت براي اعداد مميز شناور به كار برده ميشود عدد به نزديكترين integer گرد مي شود. براي مثال:
4\2.2 Returns 2
8.3\2.6 Returns 2
باقيمانده يا Modulus
عملگر ديگري كه به همراه خارج قسمت به كار برده مي شود عملگر باقيمانده مي باشد. در حالي كه عملگر integer division خارج قسمت را بر مي گرداند, هنگامي كه دو عدد بر يكديگر تقسيم مي شوند, عملگر modulus مقدار باقيمانده را بر مي گرداند. براي مثال:
5 mod 3 Returns 2
4 mod 2 Returns 0
0 mod 8 Returns 8
1 mod 2 Returns 1
4 mod 2.2 Returns 0
8.3 mod 2.6 Returns 2

فايده اين دو عملگر آخري ممكن است اكنون براي شما آشكار نباشد اما در حقيقت آنها بسيار پر قدرت مي باشند. به عملگر هاي باقيمانده زير توجه كنيد.
0 mod 3 Returns 0
1 mod 3 Returns 1
2 mod 3 Returns 2
3 mod 3 Returns 0
4 mod 3 Returns 1
5 mod 3 Returns 2

وقتي شما از يك روش چرخه اي استفاده نماييد عملگر باقيمانده بسيار مفيد واقع مي شود. عملگر mod همچنين مي‌تواند در اين كه آيا يك عدد بر ديگري قابل قسمت مي‌باشد نيز به ما كمك نمايد. اگر a mod b مقدار صفر را برگرداند يعني b مقسوم عليه a مي باشد.
Exponentiation يا عملگر توان
در VBScript عملگر توان به وسيله سمبول (^)carat نشان داده مي شود. اگر شما چيزي در مورد توان به ياد نمي آوريد توجه كنيد كه (b دفعه) a^b = a*a*a*a*a براي مثال:
3^3 = 3*3*3* = 27
5^2 = 5*5 = 25
6^3 = 6*6*6 = 216
همچنين توجه كنيد كه توان از چپ به راست اجرا مي گردد. اين به آن معني است كه اگر شما يك عبارت رياضي به صورت 2^3^2 داريد در ابتدا 2^3 انجام مي شود و سپس نتيجه به توان 2 مي رسد.
2^3^2 = 8^2 =64
عملگر نقيض يا Negation
عملگر نقيض عملگري است كه اعداد مثبت را به اعداد منفي تبديل مي‌نمايد و بر عكس. اين عملگر مثل اين است كه يك عدد را در 1- ضرب كنيم. عملگر نقيض با سمبول dash نمايش داده مي شود.

واژه جديد: فرق بين عملگر نقيض با عملگر تفريق در اين است كه عملگر تفريق _ مانند جمع, ضرب و ديگر عملگر هايي كه قبلا مورد بحث قرار گرفتند _ عملگر هايي دو تايي مي باشند. يك عملگر دو تايي عملگري است كه داراي دو آرگومان مي باشد.

واژه جديد: بر عكس, عملگر نقيض يك عملگر تكي مي باشد. يعني اين كه اين عملگر فقط يك آرگومان دارد. بنابراين علامت dash وقتي بين دو مقدار عددي به كار رفته باشد براي تفريق به كار مي رود و وقتي در جلوي آن يك آرگومان باشد به عنوان عملگر نقيض به كار مي رود.

به كار بردن عملگر هاي رياضي در كنار يكديگر

کد: 
<% @ Language="VBScript" %>

<% Option Explicit

Dim iTerm1, iTerm2, sngArithmetic, sngGeometric

%>

<HTML>

<BODY>

<%

iTerm1 = 5

iTerm2 = 16

Response.Write("We are computing the averages of ")

Response.Write(iTerm1)

Response.Write(" and ")

Response.Write(iTerm2)

%>

<BR>

<%

sngAritmetic = iTerm1 + iTerm2 

sngAritmetic = sngAritmetic / 2

sngGeometric = (iTerm1 * iTerm2)^0.5

Response.Write(" Their arithmetic mean is ")

Response.Write(sngArithmetic)

Response.Write(" and their geometric mean is ")

Response.Write(sngGeometric)

%>

</BODY> 

</HTML>

خط 3 متغير هايي كه در اين اسكريپت به كار رفته است را تعريف مي نمايد. خط 8 يكي از متغير ها را با عدد 5 مقدار دهي مي كند. در خط 9 متغير ديگر با عدد 16 مقدار دهي مي شود. خطوط 10 تا 13 يك پيغام را نمايش مي دهند كه به كاربر مي گويد كه چه اعدادي براي محاسبات رياضي مورد استفاده قرار گرفته اند.
خطوط 17 و 18 محاسبات رياضي كه بين دو عدد مي باشند را نشان مي دهد. Arithmetic_mean معدل گيري ساده اي مي باشد كه شما در مدرسه آن را آموخته ايد. خط 17 دو عدد را مي گيرد و آن ها را با يكديگر جمع مي كند و نتيجه را در متغير sngArithmetic ذخيره مي نمايد. در خط 18 متغير sngArithmetic بر عدد تقسيم مي شود و نتيجه در متغير sngArithmetic ذخيره مي گردد. توجه كنيد كه استفاده از slash نشان دهنده اين است كه ما از تقسيم مميز شناور به جاي نوع integer استفاده نموده ايم. اكنون متغير sngArithmetic معدل بين دو عدد را نگهداري مي نمايد.
خط 19 معدل هندسي را محاسبه مي كند. اگر شما با معدل هندسي بين دو عدد قبلا برخورد نداشته ايد آن عبارتست از جذر ريشه هاي دو عدد. براي محاسبه ابتدا دو عدد را با يكديگر ضرب مي كنيم سپس نتيجه را به توان 0.5 مي رسانيم. رساندن يك عدد به توان 0.5 معادل گرفتن جذر ريشه آن عدد مي باشد. توجه كنيد كه پرانتز هايي كه در خط 19 مورد استفاده قرار گرفته اند ضروري مي باشند. بدون وجود آنها عمل توان رساني ابتدا انجام مي گرفت و سپس عمل ضرب صورت مي گرفت.
خطوط 20 تا 23 چندين پيام بسته را چاپ مي كند. مقادير داخل متغير هاي sngArithmetic و sngGeometric نمايش داده مي‌شوند.

ΛΛ Θ l-l $ Σ Ω

عملگر هاي رياضي كه ما در مورد آن ها بحث نموديم بر روي اعداد عملياتي را انجام مي دادند. عملگر الحاق عملگري است كه بين دو رشته عمل مي نمايد. دو رشته را به يكديگر متصل مي كند تا تبديل به يك رشته شوند. عملگر الحاق ممكن است يا با علامت (+) نشان داده شود يا با (&)ampersand . اما علامت & براي جلوگيري از اشتباه با عملگر جمع بيشتر ترجيح داده مي شود. به چند مثال توجه نماييد:

کد: 
"Hello" & "World" becomes " HelloWorld"

"Hello" & "World" becomes "HelloWorld"

"My name is" &"John Smith" becomes "My name is John Smith"

همانند عملگر هاي رياضي عملگر الحاق ممكن است چندين بار در يك جمله مورد استفاده قرار بگيرد. مانند:
"Welcome," & "John Smith" & "to the wonderful world of strings"
كه مي شود:
"Welcom, Jhon Smith , to the wonderful world of string"
ليست زير نشان مي دهد كه چطور عملگر الحاق رشته مي تواند زندگي را آسانتر نمايد! به جاي استفاده ثابت از Response.Write شما مي توانيد داده را انتخاب كنيد و آنها را با عملگر الحاق به يكديگر بچسبانيد و بر روي خروجي نمايش دهيد.
ساده كردن كارها با استفاده از الحاق رشته ها:

کد: 
<% @ Language="VBScript" %>

<% Option Explicit

Dim iTerm1, iTerm2, sngArithmetic, sngGeometric, strOut

%>

<HTML>

<BODY>

<%

iTerm = 5

iTerm = 16

strOut = "We are computing the averages of " & iTerm1 & _

" and " & iTerm2 & "<BR>"

Response.Write(strOut)

sngArithmetic = iTerm1 + iTerm2

sngArithmetic = sngArithmetic / 2

sngGeometric = (iTerm1 * iTerm2)^0.5

strOut = "their arithmetic mean is " & sngArithmetic & _

" and their geometric mean is " & sngGeometric

Response.Write(strOut)

%>

</BODY>

</HTML>

اين ليست همان كاري را انجام مي دهد كه ليست قبل انجام مي داد. تنها فرق اين دو در آن است كه ما قادر هستيم كه فراخواني Response.Write را با استفاده از عملكرد الحاق رشته به صورت cut down انجام دهيم.
خطوط 10 و 11 همه خروجي كه قبلا در ليست قبل از خط 10 تا 13 بود را نمايش ميدهند و آنها را به يكديگر مي چسبانند. سپس در خط 12 ما فقط با استفاده از يك Response.Write تمام پيغام را به خروجي به صورت يكجا مي فرستيم.
خطوط 13 تا 15 همان عملياتي را كه قبلا انجام شده بود را انجام مي دهند. اكنون خطوط 16 و 17 رشته هاي خروجي را به هم مي چسبانند. يك بار ديگر از متغير strOut براي نگهداري نتيجه استفاده مي شود. سپس خط 18 براي نوشتن محتويات متغير strout بر روي خروجي به كار مي رود.

حالت موضوعی \| حالت خطی آموزش Asp مقدماتی تا پیشرفته
نویسنده	پیام