ايران ويج

در این نظر که هواپیمای فانتوم یکی از بهترین های تاریخ هوانوردی جهان به شمار می آید، شکی نیست. اما اگر کمی بیشتر دقت کنیم، در بدنه این هواپیمای مخوف، قلب های تپنده ای خفته اند که موتورهای J-79 نام دارند. موتورهایی که به معنای واقعی غول پیکر، بزرگ و عظیم الجثه بوده و در نوع خود، تنها موتورهای توربوجت جهان با توان تولید کشش فوق العاده زیاد بوده و می باشند.

موتور غول پیکر J-79 روی استاند مخصوص موتور

در سال های دهه پنجاه میلادی، هواپیماها اکثراً می توانستند به راحتی به سرعت های بالای سرعت صوت دست پیدا کنند. اما هدف بیشتر شرکت های هواپیماسازی، ساخت جنگنده ای بود که قادر باشد با سرعت بالای دو ماخ پرواز نماید. موتورهای موجود در آن زمان، هیچ یک قدرت کنترل هوای ورودی به موتور را نداشته و در سرعت های بالا، دچار حالت Flame Out یا خاموشی موتور در اثر از کار افتادن محفظه های احتراق می شدند. در همین حال بود که شرکت جنرال الکتریک، با بهره گیری از دانش و تجربه قبلی در ساخت موتورهای جت، به طراحی و ساخت موتور توربوجت جدید J-79 اقدام کرده و در مدت سه سال، آن را به مرحله تولید رساند. این موتور، برای نخستین بار مجهز به سیستم استاتورهای متغیر بود. بدین معنی که این موتور، به راحتی می توانست مقدار هوای ورودی را کنترل کرده و مانع بروز هر گونه اشکال در سرعت های بالا شود. سیستم استاتور های متغیر بعد از موتور J-79، تقریباً در تمامی موتورهای توربوجت و توربوفن بعدی، به یک تکنولوژی معمول برای کار در سرعت های بالای دو ماخ تبدیل شد.

موتور جت J-79، برای نخستین بار در سال 1955 آزمایش گردید. این موتور، ابتدا در محفظه نگهداری بمب هواپیمای بمب افکن B-45 نصب شد. سپس پس از برخاستن هواپیما و ارتفاع و اوج گیری آن، موتور با احتیاط توسط جک های هیدرولیکی از محفظه بیرون آورده شده و در قسمت زیرین هواپیما قرار گرفت. در این حال، خلبان هواپیما هر چهار موتور قدیمی J-47 هواپیما را خاموش نموده و موتور جدید J-79 را روشن کرد. جالب اینجاست که این موتور، به تنهایی قادر بود بمب افکن را در حال پرواز نگه دارد. موتور J-79، سپس به عنوان موتور برگزیده برای هواپیمای F-104 ستارفایتر در نظر گرفته شد. با این موتور، ستارفایتر توانست تا حدود 1.400 مایل بر ساعت سرعت بگیرد، بدون آن که با مشکلاتی که موتورهای قبلی به بار می آوردند، مواجه شود.

موتور J-79 در حال نصب بر روی هواپیمای فانتوم


منبع:
http://www.centralclubs.com/topic-t2782.html

میگ 29 فالکروم

«میگ-29» یا فالکروم (به معنای نقطه اتکا) با هدف ایجاد یک رهگیر نقطه ای برای دفاع هوایی از مناطق مهم سیاسی و صنعتی با استفاده از آخرین یافته های مراکز پژوهشی و تجربیات میگ های قبلی در شوروی سابق طراحی و ساخته شد و در اکتبر 1977 برای اولین بار پرواز کرد. با توجه به مأموریت تعریف شده، این جنگنده برد و مداومت پروازی زیادی نداشت ولی کارایی آن در نبردهای نزدیک با توجه به مانورپذیری بسیار بالا، سامانه هدفگیری روی کلاه پرواز، موشک کوتاه برد آر-60 با قابلیت درگیری با هدف از تمام زوایا و کمی بعد موشک بسیار چابک و پیشرفته آر-73، فوق العاده بود.



ورود به ایران

نیاز به بازسازی ناوگان جنگنده های نهاجا در دو مأموریت تخصصی رهگیری و بمب افکن ضربتی پس از پایان جنگ تحمیلی باعث شد تا میگ-29 برای مأموریت اول و سوخو-24 به عنوان بمب افکن تاکتیکی خریداری شود.


در سال 1368 قرارداد منعقد شده و در سال بعد اولین سری از هواپیماها تحویل داده شدند. در تبریز هم اولین میگ-29ها در سال 1371 مشغول به خدمت شدند. بنا بر اعلام منابع خارجی 25 فروند میگ-29 شامل 18 فروند نمونه تکنفره و دو فروند نمونه دو نفره برای امور آموزشی به ایران تحویل داده شد. همچنین به گفته همین منابع در اوائل دهه 1990 تعدادی از هواپیماهای عراقی بدون اجازه در حالی که دو کشور پس از جنگ در حال آتش بس بودند وارد ایران شدند که چهار فروند میگ-29 نیز در میان آنها بوده است.


شهید ستاری در حال بازدید از میگ-29 در روز ورود اولین فروند به ایران

ولی بنظر این یک ژ3 باشه :-)

آشنایی با نیروهای ویژه هوابرد ارتش

امروزه برای ارتشهای جهان، واکنش سریع به حملات احتمالی دشمن از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، به طوری که کشورهای قدرتمند، هزینه های فراوانی جهت تربیت نیروهای کماندویی، تجهیز و آماده سازی آنها صرف می کنند. کشورهای معدودی در دنیا وجود دارند که دارای چنین نیروهای عملیاتی باشند. البته شمار کشورهایی که یگانهایی را با عنوان یگانهای کماندویی و واکنش سریع در اختیار دارند زیاد است، اما منظور از نیروهای ویژه در این مقاله، واحدهای آزمون داده و دارای تراز بالا در زمینه رزم سریع عملیاتی درصحنه نبرد می باشند.







تکاوران تیپ ۶۵ در ماموریتهای ویژه نیروی زمینی باانجام مراحل سخت و طاقت فرسای آماده سازی و گذراندن دوره‌های مختلف نظامی، قابلیت‌ انجام هر گونه ماموریتی اعم از جنگ تن به تن، چریکی، پارتیزانی، انجام پرش چتر بازی و سقوط آزاد در زمین، هوا و آب و مناطق کویری و کوهستانی را دارا می باشند.به گفته یکی از مقامات، تنها در یک دوره خاص، حدود ۶ماه، هر روز ۳ ساعت نیروهای تیپ جهت آمادگی چتر بازی، از یک ارتفاع خاص باید بدون چتر از ناحیه پایین تنه فرود آیند. ماموریت اصلی تیپ ۶۵ نوهد ارتش، جنگ نامتقارن تعریف شده است. در میان گردانهای تیپ ۶۵ ، یک گردان وجود دارد که در میان پرسنل نیروی زمینی بسیار شهرت دارد. این گردان در نهایت آمادگی روحی و جسمی قرار داشته و پرسنل آن تنها از فرمانده گردان خود فرمان می گیرند. یکی از نیروهای این گردان سرهنگ بهزاد پاینده فرمانده گردان و همان کسی است که از برج میلاد به پایین پریده است.

ادامه ارسال 13
میگ 29 فالکروم

این جنگنده ها بر اساس الزاماتی همچون ارائه کارایی بالا (پرواز با سرعت دو ماخ و سقف پرواز 19000 الی 20000 متر) ، به کارگیری موشک های هدایت شونده هوا به هوا و برخورداری از رادار کنترل آتش برای انجام عملیات در شب و روز و در تمامی شرایط آب و هوایی طراحی شده بودند . در همان زمان جنگنده های نسل سوم نظیر میگ 23 در اتحاد جماهیر شوروی ، داسو میراژ اف 1 در فرانسه و ساب 37 ویگن در سوئد در حال ظهور بودند. در طراحی و ساخت این جنگنده ها سرعت و سقف پروازی نسبت به نسل گذشته تغییری حاصل نکرد و الزامات اصلی شامل افزایش برد ، بهبود مانورپذیری ، قابلیت فرود و برخاست از باند های نیمه آماده و قابلیت انجام عملیات های مختلف (چند منظوره) بود. در آواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد میلادی جنگنده های نسل سوم به خدمت گرفته شدند ، این موضوع با ارتقا و بهینه سازی جنگنده های نسل دوم همچون میگ 21 و اف 4 فانتوم نیز همراه بود . با این حال سازندگان هواپیما در دو طرف پرده آهنین بر روی ساخت نسل چهارم جنگنده ها نیز کار میکردند ، نسلی که ستون فقرات نیروی هوایی کشور های عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و اعضای پیمان ورشو در دهه های بعدی بود.

منبع:
http://www.military.ir/forums/topic/2191...%88%D9%85/

زیر دریایی کلاس طارق
زیردریایی طارق سومین زیردریایی کیلوکلاس و کلاس سنگین جمهوری اسلامی است که در سال ۱۳۷۱ به نیروی دریایی ارتش ایران ملحق شد و عملیات شناسایی، وظیفه اصلی آن به شمار می‌رود.



تاریخچه

زیر دریایی روسی کلاس"کیلو" به وسیله دفتر طراحیهای دریایی روبین واقع در "سن پترزبورگ" طراحی و نخستین بار در اوایل دهه 1980 میلادی وارد خدمت شد. پس از تولید اولیه، در مراحل بعدی انواع زیادی از این نوع زیر دریایی توسط روس ها تولید شد و آخرین نوع تولید شده این زیردریایی، 877EKM و نوع 636 است که در کارخانه کشتیسازی "آدمیرالتی" در سن پترزبورگ ساخته شدند.


تاکنون تعدادی از زیر دریایی های کلاس "کیلو" به ایران، چین، هند، لهستان، رومانی و الجزایر فروخته شده به طوری که در حال حاضر 3 کشور چین، ایران و هند هرکدام دارای ٣،٣ و 10 فروند زیر دریایی 877EKMهستند.

این زیردریایی دارای سیستم جدید آزادسازی گاز است و بدنه خارجی آن با نوعی کاشی‌ لاستیکی ضدامواج سونار پوشانده شده تا خطر ردیابی آن کاهش پیدا کند.

طارق ۹۰۱‌ که با گروه «کیلوکلاس» شناخته می‌شود، دارای قدرت جابجایی ۲۳۰۰ تن آب به هنگام حرکت در سطح و قدرت جابجایی ۳۹۵۰ تن آب به هنگام غوطه‌وری است‌.

برآوردها نشان می‌دهد در زمان عملکرد صحیح سرعت این زیر‌‌دریایی به هنگام حرکت در سطح آب حدود ۱۹ کیلومتر و در هنگام غوطه‌وری به حدود ۳۲ کیلومتر در ساعت می‌رسد.

بر این اساس، این زیردریایی‌ها با توجه به طراحی بدنه و کلاس سنگین آنها قادر خواهند بود تا در حداکثر عمق غوطه‌وری ۳۰۰ متری حرکت کنند، ضمن اینکه برآورد برد حرکتی این زیردریایی‌ها در حالت حرکت در سطح یا داخل آب متغیر است که در هر دو صورت به چندین هزار کیلومتر می‌رسد و با سرعت ۷ گره دریایی قادر خواهد بود تا ۱۲۰۰۰ هزار کیلومتر را با پایداری ۴۵ روز طی کند.

زیردریایی طارق که از کلاس کیلو است، دارای قدرت پرتاب اژدر منحصر به فردی است به طوری که با ۶ لوله پرتاب اژدر ۵۳۳ میلیمتری و ۱۸ اژدر سنگین همواره آماده پرتاب اژدر در انواع سبک و سنگین است ودر اکثر اوقات ۱۸ اژدر در جایگاه ویژه نگهداری می‌شوند.

لوله‌های پرتاب اژدرها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که اژدرهای هدف‌یابی را که دارای سیستم سونار اکتیو و راهنمای تلویزیونی هستند را علیه دو هدف به صورت همزمان شلیک کند. این سیستم به خدمه زیر دریایی امکان می‌دهد که به طور مستقیم و آنلاین، مسیر حرکتی اژدر را به سوی یک هدف تعیین کنند.

سیستم سونار به کار رفته در زیر دریایی‌های سنگین

پرتابگرها و لوله‌های پرتاب اژدر طارق و کلاس کیلو قادر است ۲۴ مین دریایی را نیز رها کند همچنین این کلاس زیردریایی قادر است ۸ فروند موشک سطح به هوای کوچک شلیک کند‌.

این زیردریایی که آشیانه اصلی آن در بندر عباس است، با حدود ۷۳ متر طول و حدود ۱۰ متر عرض از زیر دریایی‌های کلاس سنگین جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود که این زیردریایی‌ها به سیستم سوناری از نوع MGK-400 وسیستم کانالی دوگانه کم اشتباه مجهز هستند که امواج منعکس شده از شناورهای دشمن را دریافت می‌کند و به این ترتیب امواج ارتباطی زیردریایی که سیگنال‌های سونارهای فعال دشمن را ردیابی کرده را شناسایی می‌کند.

پنهان ماندن از رادار و سیستم‌های ردیابی از ویژگی‌های این زیردریایی است. یکی از دلایل کم‌صدا بودن و کم شناسایی شدن این زیردریایی ترتیب خطی چیدمان اجزای سازنده زیردریایی و پوششی ضد سونار است و از انعکاس و انتشار امواج جلوگیری می‌کند.

تعمیرات زیردریایی طارق در داخل کشور ۵۰ میلیون دلار برای کشور صرفه‌جویی اقتصادی داشته است، ضمن اینکه برآورد تعمیرات نیمه اساسی این گونه زیردریایی یک میلیون و ۶۲۰ هزار نفر– ساعت است.

بخش‌های مکانیکی، الکتریکی، الکترونیکی، بدنه سخت و بدنه نرم از بخش‌هایی تعمیر شده در زیردریایی طارق است و بیش از ۲۰۰ سیستم حساس این زیردریایی در کارخانجات منطقه یکم نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران تعمیر، تعویض و نصب شد.

البته این زیر دریایی دارای مشکلاتی بود که بزرگی و در نتیجه سنگینی این زیردریایی به عنوان یک زیردریایی دیزلی از آن جمله بود که در نهایت به افزایش قدرت موتور آن شد.

نکته جالب زیر دریایی طارق این است که به لحاظ کلاس رزمی جزو ضدزیردریایی‌ها و ضد‌سطحی‌ها قرار می‌گیرد و جزو بی‌صداترین زیردریای‌های دیزلی در دنیا محسوب می‌شود به طوری که امکان شناسایی آن برای زیر‌دریایی‌های دشمن‌، تنها یک چهارم زیردریایی‌های مشابه هم کلاس خود است‌.

به طور مثال اگر زیردریایی دشمن و طارق در فاصله ۱۰۰۰ متری باشند، طارق قادر به شناسایی زیردریایی دشمن است درحالیکه زیر دریایی حریف باید به ۲۵۰ متری طارق برسد.

از دیگر ویژگی‌های طارق آن است که تعادل بسیار خوبی در زمان غوطه‌وری در آب دارد یعنی رابطه بین نیروهای بویانسی و شناوری و وزن با توجه به تانک‌های آب این زیر دریایی در حد بسیار مطلوبی است.

تصاویر دیگری از زیر دریایی کلاس کیلو(طارق)