۲۰-بهمن-۱۳۸۷, ۰۱:۱۵:۲۴
۲۰-بهمن-۱۳۸۷, ۱۹:۰۰:۳۲
ما همچنان منتظریم
۲۰-بهمن-۱۳۸۷, ۲۳:۴۴:۵۰
سلام
منم منتظرم
منم منتظرم
۳۰-بهمن-۱۳۸۷, ۱۲:۱۱:۰۴
جلسه سوم: دستورات ساده SQL
قبل از شروع جلسه سوم، لازم مي دونم از دوستاني كه نسبت به من لطف داشتن تشكر كنم و همينطور هم به خاطر وقفه اي كه توي آموزش افتاد معذرت بخوام.
توي جلسات گذشته تونستيم SQL Server رو نصب كنيم، و توي برنامه نويسي هامون ازش استفاده كنيم. حالا مي خوايم با يه سري از دستورات آسونش آشنا بشيم.
اولين دستوري كه همه جا آموزش مي دن، دستور SELCET هستش ولي من مي خوام توي اين آموزش سنت شكني كنم و با دستوراتي كار رو شروع كنم كه برنامه نويسان بهش احتياج دارن.
اولين دستوري كه ياد مي گيريم دستوري هست كه يه ديتابيس SQL برامون مي سازه:
كه بايد به جاي عبارت database_name، نام ديتابيسي كه مي خوايم بسازيم رو بنويسيم.
اين جا اين سوال پيش مياد كه اگه ما هنوز هيچ ديتابيسي نداريم، بايد توي كانكشن استرينگمون به كدوم ديتابيس وصل بشيم و دستور Create Database رو بهش ارسال كنيم؟
جواب اينه كه وقتي SQL Server نصب مي شه، داراي يه سري ديتابيس هاي آماده هستش كه به همين منظور ساخته شدن. نام ديتابيسي كه ما بايد بهش وصل بشيم Master هستش. پس اگه بخوايم يه Database بسازيم بايد به شكل زير عمل كنيم:
وي بي 6:
وي بي دات نت:
يه نكته مهم اين جا وجود داره و اون هم اينه كه ما اول بايد چك كنيم، ديتابيسي كه مي خوايم بسازيم موجود نباشه و بعدش شروع به ساختش كنيم. حالا از كجا بايد بفهميم ديتابيسمون موجوده يا نه؟
توي ديتابيس Master، يه Table وجود داره به نام Sys.databases (توي نسخه SQL 2000، اسمش sysdatabases) كه نام همه ديتابيس هايي كه روي سرور موجوده، توي اين Table ذخيره مي شه.(توي فيلدي به نام Name)
اينو آماتورها نخونن: براي فهميدن اينكه ديتابيسمون موجوده اول به Master وصل مي شيم بعد با دستور SELECT به sys.databases وصل مي شيم و آخر همون دستور SELECT با قرار دادن يه WHERE متوجه مي شيم كه ديتابيسمون موجوده يا نه كه در حقيقت اين جوري مي شه:
تو اين جلسه ياد گرفتيم چطوري يه ديتابيس بسازيم. توي جلسه آينده با ساختن Table آشنا مي شيم
منبع: خودم
قبل از شروع جلسه سوم، لازم مي دونم از دوستاني كه نسبت به من لطف داشتن تشكر كنم و همينطور هم به خاطر وقفه اي كه توي آموزش افتاد معذرت بخوام.
توي جلسات گذشته تونستيم SQL Server رو نصب كنيم، و توي برنامه نويسي هامون ازش استفاده كنيم. حالا مي خوايم با يه سري از دستورات آسونش آشنا بشيم.
اولين دستوري كه همه جا آموزش مي دن، دستور SELCET هستش ولي من مي خوام توي اين آموزش سنت شكني كنم و با دستوراتي كار رو شروع كنم كه برنامه نويسان بهش احتياج دارن.
اولين دستوري كه ياد مي گيريم دستوري هست كه يه ديتابيس SQL برامون مي سازه:
کد:
CREATE DATABASE database_nameاين جا اين سوال پيش مياد كه اگه ما هنوز هيچ ديتابيسي نداريم، بايد توي كانكشن استرينگمون به كدوم ديتابيس وصل بشيم و دستور Create Database رو بهش ارسال كنيم؟
جواب اينه كه وقتي SQL Server نصب مي شه، داراي يه سري ديتابيس هاي آماده هستش كه به همين منظور ساخته شدن. نام ديتابيسي كه ما بايد بهش وصل بشيم Master هستش. پس اگه بخوايم يه Database بسازيم بايد به شكل زير عمل كنيم:
وي بي 6:
کد:
Dim cn As New ADODB.connection
Dim rs As New ADODB.Recordset
cn.Open "Server=(local);Database=Master;Trusted_Connection=True;
", cn, adOpenStatic, adLockOptimistic"
rs.Open "CREATE DATABASE database_name", cn, adOpenStatic, adLockOptimistic"کد:
Dim Cn As SqlClient.SqlConnection
Dim Comm As SqlClient.SqlCommand
Dim SQL As String
Cn.ConnectionString = "Server=(local);Database=Master;Trusted_Connection=True;"
Cn.Open()
Comm.Connection = Cn
SQL = "CREATE DATABASE database_name", cn, adOpenStatic, adLockOptimistic"
Comm.CommandText = SQL
Comm.ExecuteNonQuery()يه نكته مهم اين جا وجود داره و اون هم اينه كه ما اول بايد چك كنيم، ديتابيسي كه مي خوايم بسازيم موجود نباشه و بعدش شروع به ساختش كنيم. حالا از كجا بايد بفهميم ديتابيسمون موجوده يا نه؟
توي ديتابيس Master، يه Table وجود داره به نام Sys.databases (توي نسخه SQL 2000، اسمش sysdatabases) كه نام همه ديتابيس هايي كه روي سرور موجوده، توي اين Table ذخيره مي شه.(توي فيلدي به نام Name)
اينو آماتورها نخونن: براي فهميدن اينكه ديتابيسمون موجوده اول به Master وصل مي شيم بعد با دستور SELECT به sys.databases وصل مي شيم و آخر همون دستور SELECT با قرار دادن يه WHERE متوجه مي شيم كه ديتابيسمون موجوده يا نه كه در حقيقت اين جوري مي شه:
کد:
SELECT Name FROM sys.databases WHERE Name = 'database_name'تو اين جلسه ياد گرفتيم چطوري يه ديتابيس بسازيم. توي جلسه آينده با ساختن Table آشنا مي شيم
منبع: خودم
۰۲-اسفند-۱۳۸۷, ۱۶:۲۱:۳۵
جلسه سوم: دستورات ساده SQL
توی جلسه قبل یاد گرفتیم چجوری بفهمیم یه دیتابیس وجود داره یا نه و اگه نبود چه جوری بسازیمش. توی این جلسه می خوایم به دیتابیسی که ساختیم Table اضافه کنیم.
قبل از هر چیزی لازم می دونم به فرق بین SQL و Access اشاره کنم. ما توی Access ابتدا دیتابیس رو می ساختیم، بعد Table ها رو می ساختیم بعد به هر Table، فیلد اضافه می کردیم؛ ولی توی SQL ما دیتابیس رو می سازیم، بعد Table ها رو همراه فیلد هاشون اضافه می کنیم.
حالا بریم سراغ ساختن جدول: بعد از اینکه دیتابیسمون رو ساختیم(اگه یادتون باشه، برای ساختش باید به دیتابیسی به نام Master وصل می شدیم) باید از دیتابیس Master، قطع بشیم و به دیتابیسی که ساختیم وصل بشیم. پس باید این دستور رو بنویسیم:
وی بی 6:
وی بی دات نت:
همونطور که فهمیدین، توی ConnectionString به جای Master نوشتیم database_name (که اسم دیتابیسی هست که ساختیم)
حالا وقتشه که با دستور ساخت جدول و فیلد ها آشنا بشیم. به همین منظور در ادامه کدهامون این دستورات رو می نویسیم:
وی بی 6:
وی بی دات نت:
مطمئناً فهمیدین که ما با این دستورات، یه Table ساختیم به نام table_name، که شامل دو فیلد به نام های Name و Password هستش.
توجه کنین که بعد از اسم فیلد ها از کلمه varchar استفاده شده. در حقیقت این کلمه داره، نوع فیلد رو مشخص می کنه که اینجا از نوع تکست تعریف کردیم و توی پرانتز هم طول تکستی که می تونه توی اون فیلد قرار بگیره رو گفتیم. توی جلسه بعد در مورد Datatype ها(همونی که نوشتم varchar) بیشتر صحبت می کنیم.
منبع: خودم
توی جلسه قبل یاد گرفتیم چجوری بفهمیم یه دیتابیس وجود داره یا نه و اگه نبود چه جوری بسازیمش. توی این جلسه می خوایم به دیتابیسی که ساختیم Table اضافه کنیم.
قبل از هر چیزی لازم می دونم به فرق بین SQL و Access اشاره کنم. ما توی Access ابتدا دیتابیس رو می ساختیم، بعد Table ها رو می ساختیم بعد به هر Table، فیلد اضافه می کردیم؛ ولی توی SQL ما دیتابیس رو می سازیم، بعد Table ها رو همراه فیلد هاشون اضافه می کنیم.
حالا بریم سراغ ساختن جدول: بعد از اینکه دیتابیسمون رو ساختیم(اگه یادتون باشه، برای ساختش باید به دیتابیسی به نام Master وصل می شدیم) باید از دیتابیس Master، قطع بشیم و به دیتابیسی که ساختیم وصل بشیم. پس باید این دستور رو بنویسیم:
وی بی 6:
کد:
cn.Close
cn.Open "Server=(local);Database=database_name;Trusted_Connection=True;
", cn, adOpenStatic, adLockOptimistic"کد:
Cn.Close
Cn.ConnectionString = "Server=(local);Database=database_name;Trusted_Connection=True;"
Cn.Open()همونطور که فهمیدین، توی ConnectionString به جای Master نوشتیم database_name (که اسم دیتابیسی هست که ساختیم)
حالا وقتشه که با دستور ساخت جدول و فیلد ها آشنا بشیم. به همین منظور در ادامه کدهامون این دستورات رو می نویسیم:
وی بی 6:
کد:
rs.Open "CREATE TABLE table_name(Name varchar(100),Password varchar(28))", cn, adOpenStatic, adLockOptimistic"کد:
Comm.Connection = Cn
SQL = "CREATE TABLE table_name(Name varchar(100),Password varchar(28))", cn, adOpenStatic, adLockOptimistic"
Comm.CommandText = SQL
Comm.ExecuteNonQuery()مطمئناً فهمیدین که ما با این دستورات، یه Table ساختیم به نام table_name، که شامل دو فیلد به نام های Name و Password هستش.
توجه کنین که بعد از اسم فیلد ها از کلمه varchar استفاده شده. در حقیقت این کلمه داره، نوع فیلد رو مشخص می کنه که اینجا از نوع تکست تعریف کردیم و توی پرانتز هم طول تکستی که می تونه توی اون فیلد قرار بگیره رو گفتیم. توی جلسه بعد در مورد Datatype ها(همونی که نوشتم varchar) بیشتر صحبت می کنیم.
منبع: خودم
۰۹-اسفند-۱۳۸۷, ۱۹:۵۱:۳۱
جلسه چهارم: دیتا تایپ ها (Data Types)
جلسه قبلی، یادگرفتیم چگونه برای دیتابیسمون جدول بسازیم و فهمیدیم در زمان ساخت جدول باید فیلد های جدول و نوع هرکدوم رو مشخص کنیم. توی این جلسه و چند جلسه آینده می خوایم با نوع فیلد ها یا همون Data Type ها بیشتر آشنا بشیم:
به طور کلی 7 نوع دیتا تایپ وجود داره که تقسیم بندیشون به این شکله:
توی این جلسه و جلسه بعد فقط با نوع اول و زیرگروه های اون یعنی Exact numerics آشنا می شیم.
این نوع از دیتا تایپ ها، همون طور که از اسمش هم مشخصه برای عدد هایی با طول مشخص به کار می ره.
مثلاً ما می خوایم یه فیلد درست کنیم که قراره توش شماره ملی افراد درج بشه، با توجه به اینکه می دونیم شماره ملی یه کد 10 رقمی هستش و همیشه طولش همین قدره، پس نوع فیلدمون رو از گروه Exact numerics انتخاب می کنیم.
زیر گروه های Exact numerics عبارت اند از:
می ریم سراغ bigint، int، smallint و tinyint.
فضایی که bigint از دیتابیسمون می گیره، 8 بایت هستش؛ فضایی که int از دیتابیسمون می گیره، 4 بایت هستش؛ فضایی که smallint از دیتابیسمون می گیره، 2 بایت هستش و نهایتاً فضایی که tinyint از دیتابیسمون می گیره، 1 بایت هستش.
bigint از -9,223,372,036,854,775,808 تا 9,223,372,036,854,775,807 رو توی خودش جا می ده؛ int از -2,147,483,648 تا 2,147,483,647 رو توی خودش جا می ده؛ smallint از -32,768 32,767 رو توی خودش جا می ده و نهایتاً tinyint از 0 تا 255 رو توی خودش جا می ده.
یادم رفت بگم که int از کلمه integer اومده و به معنی عدد صحیح هستش. پس با این توصیف فهمیدیم که توی دیتا تایپ های بالا عدد 12.6 رو نمی تونیم ذخیره کنیم؛ یا 12 یا 13.
می ریم سراغ decimal و numeric.
توی decimal و numeric می تونیم از اعداد اعشاری استفاده کنیم. به این شرط که طول عددمون از 38 رقم بیشتر نشه. هر عدد اعشاری رو می تونیم با دو مؤلفه تعریف کنیم. یکی تعداد ارقام صحیح، یکی تعداد ارقام اعشاری. تعداد ارقام صحیح یا همون precision، می تونه از 1 تا 38 باشه. تعداد ارقام اعشاری یا همون scale هم می تونه از 0 تا precision باشه. پس اگه precision رو با p و scal رو با s نشون بدیم، یه همچین چیزی داریم: 0 <= p >= s.
توی جلسه بعدی با bit و money آشنا می شیم.
منبع: خودم و اندکی msdn
جلسه قبلی، یادگرفتیم چگونه برای دیتابیسمون جدول بسازیم و فهمیدیم در زمان ساخت جدول باید فیلد های جدول و نوع هرکدوم رو مشخص کنیم. توی این جلسه و چند جلسه آینده می خوایم با نوع فیلد ها یا همون Data Type ها بیشتر آشنا بشیم:
به طور کلی 7 نوع دیتا تایپ وجود داره که تقسیم بندیشون به این شکله:
کد:
1.Exact numerics
2.Unicode character strings
3.Approximate numerics
4.Binary strings
5.Date and time
6.Other data types
7.Character stringsتوی این جلسه و جلسه بعد فقط با نوع اول و زیرگروه های اون یعنی Exact numerics آشنا می شیم.
این نوع از دیتا تایپ ها، همون طور که از اسمش هم مشخصه برای عدد هایی با طول مشخص به کار می ره.
مثلاً ما می خوایم یه فیلد درست کنیم که قراره توش شماره ملی افراد درج بشه، با توجه به اینکه می دونیم شماره ملی یه کد 10 رقمی هستش و همیشه طولش همین قدره، پس نوع فیلدمون رو از گروه Exact numerics انتخاب می کنیم.
زیر گروه های Exact numerics عبارت اند از:
کد:
bigint
numeric
bit
smallint
decimal
smallmoney
int
tinyint
moneyمی ریم سراغ bigint، int، smallint و tinyint.
فضایی که bigint از دیتابیسمون می گیره، 8 بایت هستش؛ فضایی که int از دیتابیسمون می گیره، 4 بایت هستش؛ فضایی که smallint از دیتابیسمون می گیره، 2 بایت هستش و نهایتاً فضایی که tinyint از دیتابیسمون می گیره، 1 بایت هستش.
bigint از -9,223,372,036,854,775,808 تا 9,223,372,036,854,775,807 رو توی خودش جا می ده؛ int از -2,147,483,648 تا 2,147,483,647 رو توی خودش جا می ده؛ smallint از -32,768 32,767 رو توی خودش جا می ده و نهایتاً tinyint از 0 تا 255 رو توی خودش جا می ده.
یادم رفت بگم که int از کلمه integer اومده و به معنی عدد صحیح هستش. پس با این توصیف فهمیدیم که توی دیتا تایپ های بالا عدد 12.6 رو نمی تونیم ذخیره کنیم؛ یا 12 یا 13.
می ریم سراغ decimal و numeric.
توی decimal و numeric می تونیم از اعداد اعشاری استفاده کنیم. به این شرط که طول عددمون از 38 رقم بیشتر نشه. هر عدد اعشاری رو می تونیم با دو مؤلفه تعریف کنیم. یکی تعداد ارقام صحیح، یکی تعداد ارقام اعشاری. تعداد ارقام صحیح یا همون precision، می تونه از 1 تا 38 باشه. تعداد ارقام اعشاری یا همون scale هم می تونه از 0 تا precision باشه. پس اگه precision رو با p و scal رو با s نشون بدیم، یه همچین چیزی داریم: 0 <= p >= s.
توی جلسه بعدی با bit و money آشنا می شیم.
منبع: خودم و اندکی msdn
۰۴-شهریور-۱۳۸۸, ۱۰:۴۹:۴۹
جلسه چهارم: دیتا تایپ ها (Data Types)
اول به خاطر وقفه توی آموزش عذرخواهی می کنم، و از همه دوستانی که با تشکرهاشون برای ادامه این آموزش، به من دلگرمی دادن، تشکر می کنم.
می خوایم توی این جلسه، با دیتا تایپ های smallmoney, money و bit که جزو زیرشاخه های Exact numerics هستن آشنا بشیم.
می ریم سراغ money و smallmoney:
این نوع دیتا تایپ همون طور که از اسمش پیداست، برای ذخیره کردن اعدادی هست که بیانگر پول هستن. این اعداد عموماً خیلی طولانی می شن. نوع money می تونه از -922,337,203,685,477.5808 تا 922,337,203,685,477.5807 رو توی خودش جای بده و 8 بایت از فضا رو به خودش اختصاص می ده. نوع smallmoney می تونه از - 214,748.3648 تا 214,748.3647 رو توی خودش جا بده و 4 بایت رو مصرف می کنه.
می ریم سراغ bit:
bit یک دیتا تایپه که دو ورودی رو قبول می کنه. 0 و 1!!! مثلاً به درد ستون هایی مثل جنسیت می خوره که مثلاً 0 برای مرد و 1 برای زن هستش.
تا اینجا در مورد دیتا تایپ Exact numerics صحبت کردیم و تمام زیرشاخه هاشو با هم مرور کردیم.
توی جلسه بعد، با نوع Unicode character strings و زیرشاخه هاش آشنا می شیم.
منبع: خودم و اندکی msdn
اول به خاطر وقفه توی آموزش عذرخواهی می کنم، و از همه دوستانی که با تشکرهاشون برای ادامه این آموزش، به من دلگرمی دادن، تشکر می کنم.
می خوایم توی این جلسه، با دیتا تایپ های smallmoney, money و bit که جزو زیرشاخه های Exact numerics هستن آشنا بشیم.
می ریم سراغ money و smallmoney:
این نوع دیتا تایپ همون طور که از اسمش پیداست، برای ذخیره کردن اعدادی هست که بیانگر پول هستن. این اعداد عموماً خیلی طولانی می شن. نوع money می تونه از -922,337,203,685,477.5808 تا 922,337,203,685,477.5807 رو توی خودش جای بده و 8 بایت از فضا رو به خودش اختصاص می ده. نوع smallmoney می تونه از - 214,748.3648 تا 214,748.3647 رو توی خودش جا بده و 4 بایت رو مصرف می کنه.
می ریم سراغ bit:
bit یک دیتا تایپه که دو ورودی رو قبول می کنه. 0 و 1!!! مثلاً به درد ستون هایی مثل جنسیت می خوره که مثلاً 0 برای مرد و 1 برای زن هستش.
تا اینجا در مورد دیتا تایپ Exact numerics صحبت کردیم و تمام زیرشاخه هاشو با هم مرور کردیم.
توی جلسه بعد، با نوع Unicode character strings و زیرشاخه هاش آشنا می شیم.
منبع: خودم و اندکی msdn
۱۰-اردیبهشت-۱۳۸۹, ۱۱:۴۳:۱۲
جلسه چهارم: دیتا تایپ ها (Data Types)
آموزشو دوباره شروع می کنیم. تا اینجای کار با انواع Exact numerics آشنا شدیم، حالا می خوایم با نوع Unicode character strings آشنا بشیم.
این دیتا تایپ از 3 زیر مجموعه تشکیل شده:
nchar [ ( n ) ]: دارای طول معین به اندازه n هستند. n می تواند عددی از 1 تا 4000 را در خود جای کند. nchar مخفف کلمه national character می باشد.
nvarchar [ ( n | max ) ]: دارای طول متغییر می باشد و n نیز مانند بالا می تواند عددی بین 1 تا 4000 باشد. max مشخص می کند که میزان حجم ذخیره سازی به اندازه 2^31-1 (دو به توان 31 منهای 1) بایت می باشد. کلمه nvarchar نیز مخفف کلمه national character varying می باشد.
ntext: دارای طول متغییر می باشد. حداکثر طول آن 2^31-1 (دو به توان 31 منهای 1) بوده که معادل (1,073,741,823) کاراکتر می باشد. کلمه ntext هم مخفف کلمه national text می باشد.
در جلسه آینده به انواع دیگر دیتا تایپ ها اشاره می کنیم.
منبع: MSDN
آموزشو دوباره شروع می کنیم. تا اینجای کار با انواع Exact numerics آشنا شدیم، حالا می خوایم با نوع Unicode character strings آشنا بشیم.
این دیتا تایپ از 3 زیر مجموعه تشکیل شده:
کد:
nchar
nvarchar
ntextnchar [ ( n ) ]: دارای طول معین به اندازه n هستند. n می تواند عددی از 1 تا 4000 را در خود جای کند. nchar مخفف کلمه national character می باشد.
nvarchar [ ( n | max ) ]: دارای طول متغییر می باشد و n نیز مانند بالا می تواند عددی بین 1 تا 4000 باشد. max مشخص می کند که میزان حجم ذخیره سازی به اندازه 2^31-1 (دو به توان 31 منهای 1) بایت می باشد. کلمه nvarchar نیز مخفف کلمه national character varying می باشد.
ntext: دارای طول متغییر می باشد. حداکثر طول آن 2^31-1 (دو به توان 31 منهای 1) بوده که معادل (1,073,741,823) کاراکتر می باشد. کلمه ntext هم مخفف کلمه national text می باشد.
در جلسه آینده به انواع دیگر دیتا تایپ ها اشاره می کنیم.
منبع: MSDN
۱۸-فروردین-۱۳۹۰, ۲۱:۴۰:۴۹
با تشکر استاد گرامی هرچند که فکر میکنم هنوز جهت تکمیلتر شدن مطلب روند اموزش ادامه دار خواهد بود اما تا اینجا که واقعا مقاله خوی و کامل و پر محتوایی بود.
امیدوارم ادامه بدین.
و در اخر من یه موضوع و سئوال رو مطرح کنم: توی اکثر مثال های شما دیتا بیس یا از قبل ساخته شده بود یا توسط کد در برنامه ساخته میشن. اما اگر من بخوام مثل برنامه اکسس خودم یه دیتابیس کاملی رو طراحی و اماده کنم و اونو کنار فایل اجرایی برنامه ام قرار بدم و ازش استفاده کنم روال کار چطوره؟
و سئوال دومم اینکه: باز هم توی اکثر مثالهاتون داده ها از دیتا بیس مستقیم تحویل دیتا گرید داده میشن اما اگر بخواهیم کنترل بیشتری روی این داده ها داشته باشیم مثلا بخواهیم اطلاعات رو توی یه لیست ویو (list view) نمایش بدیم روال کار چطوره بعنوان مثال یه فرم ثبت شماره ههای تماس یا دفتر تلفن رو در نظر بگیرین اگر نخواسته باشیم اطلاعات و شماره های تماس هر فرد بطور مستقیم توی گرید ویرایش بشن باید چکار کنیم. بعنوان مثال اگه بخواهیم این اطلاعات فراخوانی شده از دیتابیس رو توی کنترلهای تکست باکس نمایش بدیم روال کار چطوریه؟ و همچنین چطور بصورت دستی در طول جدول حرکت کنیم (رفتن به فیلد قبل یا فیلد بعد- اخرین فیلد و اولین فیلد)
با تشکر.
امیدوارم ادامه بدین.
و در اخر من یه موضوع و سئوال رو مطرح کنم: توی اکثر مثال های شما دیتا بیس یا از قبل ساخته شده بود یا توسط کد در برنامه ساخته میشن. اما اگر من بخوام مثل برنامه اکسس خودم یه دیتابیس کاملی رو طراحی و اماده کنم و اونو کنار فایل اجرایی برنامه ام قرار بدم و ازش استفاده کنم روال کار چطوره؟
و سئوال دومم اینکه: باز هم توی اکثر مثالهاتون داده ها از دیتا بیس مستقیم تحویل دیتا گرید داده میشن اما اگر بخواهیم کنترل بیشتری روی این داده ها داشته باشیم مثلا بخواهیم اطلاعات رو توی یه لیست ویو (list view) نمایش بدیم روال کار چطوره بعنوان مثال یه فرم ثبت شماره ههای تماس یا دفتر تلفن رو در نظر بگیرین اگر نخواسته باشیم اطلاعات و شماره های تماس هر فرد بطور مستقیم توی گرید ویرایش بشن باید چکار کنیم. بعنوان مثال اگه بخواهیم این اطلاعات فراخوانی شده از دیتابیس رو توی کنترلهای تکست باکس نمایش بدیم روال کار چطوریه؟ و همچنین چطور بصورت دستی در طول جدول حرکت کنیم (رفتن به فیلد قبل یا فیلد بعد- اخرین فیلد و اولین فیلد)
با تشکر.
۱۹-فروردین-۱۳۹۰, ۰۸:۵۵:۵۸
شما لطف دارید و متشکرم که این آموزش رو خوندید.
سوال اول: توی آموزش هم گفته شده که SQL Server یک پایگاه داده مبتنی به سرور هست و Access مبتنی بر فایل. یعنی شما در دیتابیس Access با یه فایل سروکار داری و همه کارها رو اون انجام می ده برات ولی در SQL Server شما با یه سرور در ارتباطی که اول به اون وصل می شی بعد به دیتابیست وصل می شی بعد دستورات رو Send می کنی. نتیجه اینکه شما با تنظیم خاصی می تونی فایل دیتابیست که با SQL Server ساخته شده رو کنار نرم افزارت بذاری ولی عملا کمکی به شما نکرده و حتما باید سرور SQL Server نصب باشه و شما هر کاری با این فایل داری رو از طریق اون انجام بدی
سوال دوم: شما می تونی هر کنترلی رو به دیتابیس وصل کنی، من توی مثال هام از Data Grid View استفاده کردم، شما می تونی از هر کنترلی استفاده کنی. می تونین دکمه هایی رو برای رفتن به جلو یا عقب روی Row ها بذارین ولی این کار از طریق وصل شن به دیتابیس با Object هستش و من توی این آموزش فقط طریقه وصل شدن به دیتابیس با کدنویسی رو آموزش دادم.
سوال اول: توی آموزش هم گفته شده که SQL Server یک پایگاه داده مبتنی به سرور هست و Access مبتنی بر فایل. یعنی شما در دیتابیس Access با یه فایل سروکار داری و همه کارها رو اون انجام می ده برات ولی در SQL Server شما با یه سرور در ارتباطی که اول به اون وصل می شی بعد به دیتابیست وصل می شی بعد دستورات رو Send می کنی. نتیجه اینکه شما با تنظیم خاصی می تونی فایل دیتابیست که با SQL Server ساخته شده رو کنار نرم افزارت بذاری ولی عملا کمکی به شما نکرده و حتما باید سرور SQL Server نصب باشه و شما هر کاری با این فایل داری رو از طریق اون انجام بدی
سوال دوم: شما می تونی هر کنترلی رو به دیتابیس وصل کنی، من توی مثال هام از Data Grid View استفاده کردم، شما می تونی از هر کنترلی استفاده کنی. می تونین دکمه هایی رو برای رفتن به جلو یا عقب روی Row ها بذارین ولی این کار از طریق وصل شن به دیتابیس با Object هستش و من توی این آموزش فقط طریقه وصل شدن به دیتابیس با کدنویسی رو آموزش دادم.
۲۷-فروردین-۱۳۹۰, ۱۳:۵۰:۴۴
سلام. ممنون از آموزش بسیار خوبی که نوشتین. من چند تا مشکل و سوال دارم. من قبلا یک نرم افزار با vb6 و بانک اکسس نوشته بودم. برای پایان نامه دانشگاه قرار شد همین رو ارائه بدم. استاد گفت فقط بانکش رو sql بکن. بانک را درست کردم. با همون adodc که قبلا اکسس را وصل کرده بودم، sql را وصل کردم. نام سرور سیستم من هم raheleh هست. در قسمت adodc هم به سرور raheleh وصل میشه.البته نه یوزر داره نه پسورد.حالا این سیستم بره روی یک سیستمی که اسم سرورش غیر از raheleh باشه کار نخواهد کرد!؟ درسته؟ باید چی کار کنم؟ توی خیلی برنامه های آماده دیدم که اول یه صفحه میاد اسم سرور رو می پرسه بعد برنامه اصلی اجرا میشه. چه جوریه؟
datasource داخل adodc این هست:
Provider=SQLOLEDB.1;Integrated Security=SSPI;Persist Security Info=False;Initial Catalog=mahandb;Data Source=RAHELEH
در ضمن بانکم رو درایو دیگری(کنار برنامه) ایجاد کردم.مشکل اساسی من ارتباط با نام سرور جدید هست.لطفا کمک کنید. برای تحویل پروژه فقط لنگ این مشکلم.وقت هم نیست که adodc رو تبدیل به کد adodb کنم!
datasource داخل adodc این هست:
Provider=SQLOLEDB.1;Integrated Security=SSPI;Persist Security Info=False;Initial Catalog=mahandb;Data Source=RAHELEH
در ضمن بانکم رو درایو دیگری(کنار برنامه) ایجاد کردم.مشکل اساسی من ارتباط با نام سرور جدید هست.لطفا کمک کنید. برای تحویل پروژه فقط لنگ این مشکلم.وقت هم نیست که adodc رو تبدیل به کد adodb کنم!