در شبکه های محلی از کابل به عنوان محيط انتقال و به منظور ارسال اطلاعات استفاده می گردد.
کابلهای چهار زوجی
متداولترين نوع کابلهای چهار زوجی که در انتقال اطلاعات استفاده می گردد، کابل های بهم تابيده می باشند. کابلهای UTP بصورت چهار زوج 100 اهمی می باشد که هر دو زوج بهم تابیده شده اند.
کابل های UTP دارای استانداردهای متعددی بوده که در گروههای (Categories) متفاوت Cat 5, Cat 5e, Cat 6 , Cat7 تقسيم شده اند. سرعت و پهنای باند فرکانسی این نوع کابلها عبارتند از:
Cat5=100 Mhz
Cat5e=200 Mhz
Cat6 = 250,350 Mhz
Cat7=600,1000 Mhz
کابل های بهم تابيده دارای انواع بدون شیلد UTP، فویل آلومینیومی FTP و شیلد دار STP و گاهی فویل و شیلد دار SFTP در رنگهای مختلف و با دو نوع ژاکت PVC و LSZH عرضه می شوند که نوع آخری فاقد هالوژن می باشد و در هنگام آتش سوزی دود سمی تولید نمی کند.
مشخصه های کابل UTP
با توجه به مشخصه های کابل های UTP ، امکان استفاده ، نصب و توسعه سريع و آسان آنان ، فراهم می آورد . جدول زير انواع کابل های UTP را نشان می دهد :
کانکتور استاندارد برای کابل های UTP ، از نوع RJ-45 می باشد. کانکتور فوق شباهت زيادی به کانکتورهای تلفن (RJ-11) دارد. هر يک از پين های کانکتور فوق می بايست بدرستی پيکربندی گردند. (RJ:Registered Jack)
RJ-11
RJ-45
نحوه بهم بستن کابلهای شبکه
کابل Straight
جهت ارتباط دو وسیله غیر مشابه (کامپیوتر به سوییچ)
رنگ بندی هر دو سر کابل:
1-سفيد نارنجی(TD+)
2-نارنجی(TD-)
3-سفد سبز(RD+)
4-آبی(NC)
5-سفید آبی(NC)
6-سبز(RD-)
7-سفید قهوه ای(NC)
8-قهوه ای(NC)
کابل Cross
جهت ارتباط دو وسیله مشابه (دو کامپیوتر با هم)
رنگ بندی یک سر کابل:
1-سفيد نارنجی(TD+)
2-نارنجی(TD-)
3-سفد سبز(RD+)
4-آبی(NC)
5-سفید آبی(NC)
6-سبز(RD-)
7-سفید قهوه ای(NC)
8-قهوه ای(NC)
و سر دیگر کابل:
1-سفید سبز(RD+)
2-سبز(RD-)
3-سفید نارنجی((TD+
4-آبی(NC)
5-سفید آبی(NC)
6-نارنجی(TD-)
7-سفید قهوه ای(NC)
8-قهوه ای(NC)
کابل کواکسيال:
يکی از مهمترين محيط های انتقال در مخابرات کابل کواکسيال و يا هم محور می باشد . اين نوع کابل ها از سال 1936 برای انتقال اخبار و اطلاعات در دنيار به کار گرفته شده اند. در اين نوع کابل ها، دو سيم تشکيل دهنده يک زوج ، از حالت متقارن خارج شده و هر زوج از يک سيم در مغز و يک لايه مسی بافته شده در اطراف آن تشکيل می گردد. در نوع ديگر کابل های کواکسيال ، به حای لايه مسی بافته شده ، از تيوپ مسی استوانه ای استفاده می شود. ماده ای پلاستيکی اين دو هادی را از يکديگر جدا می کند. ماده پلاستيکی ممکن است بصورت ديسکهای پلاستيکی يا شيشه ای در فواصل مختلف استفاده و مانع از تماس دو هادی با يکديگر شود و يا ممکن است دو هادی در تمام طول کابل بوسيله مواد پلاستيکی از يکديگر جدا گردند.
کانکتور استاندارد برای کابل های کواکسیال، از نوع BNC) Bayone -Neill - Concelman) می باشد.
فيبر نوری
يکی از محيط های انتقال در شبکه های کامپيوتری، فيبر نوری است. فیبر نوری را هنگامی استفاده می کنیم که نیاز به ارتباط بین مسافت های بیش از 100 متر و پهنای باند زیاد داریم. در اين فيبرها، نور در اثر انعکاسات کلی در فصل مشترک هسته(core) و غلاف (cladding)، انتشار پيدا خواهد کرد. منابع نوری در اين نوع کابل ها، ديود ليزری و يا ديودهای ساطع کننده نور می باشند.
فیبرهای نوری از نظر ژاکت به انواع مختلف از قبیل ضد جونده، وایر استیل آرمورد، ضد آتش، ضد دود و ... تقسیم می شوند. همچنین متناسب با محل استفاده به سه گروه مصارف داخل ساختمانی Indoor ، مصارف داخل ساختمان و کانالهای پلاستیکی و فلزی Indoor/Outdoor و برای استفاده در فضای آزاد و دفن در زیر زمین Outdoor تقسیم می شوند.
فيبر های نوری در دو گروه عمده ارائه می گردند:
فيبرهای تک حالته (Single-Mode): بمنظور ارسال يک سيگنال در هر فيبر استفاده می شود.
فيبرهای چندحالته (Multi-Mode) : بمنظور ارسال چندين سيگنال در يک فيبر استفاده می شود.
فيبرهای تک حالته دارای يک هسته کوچک ( 8 و 9 ميکرون قطر ) بوده و قادر به ارسال نور ليزری مادون قرمز ( طول موج از 1300 تا 1550 نانومتر) می باشند. فيبرهای چند حالته دارای هسته بزرگتر ( 50 و 5/62 ميکرون قطر ) و قادر به ارسال نورمادون قرمز از طريق LED می باشند.
فیبرهای مالتی مود میتواند در سرعت 100 مگابیت با 2 کیلومتر مسافت را پاسخگو باشد. اما در سرعتهای گیگابیتی، فیبرهای مالتی مود 5/62 فقط در حدود 300 متر و مالتی مود 50 فقط در حدود 550 متر را پشتیبانی میکند. فیبرهای سینگل مود تا سرعت 100 مگابیت را تا مسافت 100 کیلومتر می تواند پشتیبانی کند. البته این محدودیتها به دلیل عدم توانایی تجهیزات اکتیو می باشد.
فلش را از اینجا ببینید:
http://megaswf.com/view/793399b9f5065be1e82531f980f0f9b1.html
يک فيبر نوری از سه بخش متفاوت تشکيل شده است:
هسته (Core): هسته نازک شيشه ای در مرکز فيبر که سيگنا ل های نوری در آن حرکت می نمايند.
روکش (Cladding): بخش خارجی فيبر بوده که دورتادور هسته را احاطه کرده و باعث برگشت نورمنعکس شده به هسته می گردد.
بافر رويه (Buffer Coating): روکش پلاستيکی که باعث حفاظت فيبر در مقابل رطوبت و ساير موارد آسيب پذير، است .
صدها و هزاران نمونه از رشته های نوری فوق در دسته هائی سازماندهی شده و کابل های نوری را بوجود می آورند. هر يک از کلاف های فيبر نوری توسط يک روکش هائی با نام Jacket محافظت می گردند.
سيستم رله فيبر نوری
سيستم رله فيبر نوری از عناصر زير تشکيل شده است:
فرستنده: مسئول توليد و رمزنگاری سيگنال های نوری است .
فيبر نوری: انتقال سيگنال های نوری را برعهده دارد.
دريافت کننده نوری: سيگنالهای نوری را دريافت و رمزگشائی می نمايد.