امنيت در لينوكس ((تمامي اطلاعات درباره امنيت لينوكس))

[Arash12]

بسم الله الرحمن الرحيم

«داستان امنیت لینوکس »

اول از همه یک چیز را روشن کنیم، امنیت کامل در هیچ چیز وجود ندارد. هیچ برنامه ای وجود ندارد که امنیت قطعی به شما بدهد. هر چه باشد، امنیت یک رویه است، نه یک محصول. رویه امنیت لینوکس، رویه قابل توجهی است. شاید به همین دلیل است که امنیت فوق العاده ای دارد. در اینجا یک مثال عرضه می کنیم: 16 جولای، یک برنامه نویس امنیتی به نام براد اسپنگلر که برنامه ای منبع باز برای امنیت تحت شبکه می نوشت و نامش را grsecurity گذارده بود. طی نامه ای اعلام کرد که در هسته لینوکس 30/6/2 (آخرین هسته) یک حفره امنیتی یافته است. نگارش کوچکی از این آسیب پذیری منتشر شد و بر اساس مرکز تهاجم های اینترنتی sans، کد مخرب در بخش net/tun پیاده سازی شده بود. اتفاقی که افتاد بسیار ساده بود، توسعه دهنده متغیری را با مقداری خاص که می توانست null هم باشد، ایجاد کرد، تا بعدا اگر مقدار آن 0 بود، پیغام خطایی برگرداند. اما در همین نقطه موضوع جالب می شود. کد برنامه نویس به نظر معصوم می رسد. اما درست بعد از این که به دستان کامپایلر gcc سپرده می شود و در زمان بهینه سازی کد، کامپایلر متوجه می شود که متغیر قبلا تعریف شده است و عملا تکه کد if را (که در آن بررسی می شود که آیا tun مساوی null هست یا نه) حذف می کند. به عبارت دیگر، کامپایلر این ایراد را به کد باینری هم منتقل می کند. به همین دلیل، هسته به سادگی ممکن است از آدرس صفرم حافظه، داده بخواند یا در آنجا بنویسد. مهاجم به همین سادگی می تواند کل سیستم را در اختیار بگیرد. ترسناک است، این طور نیست؟! همان طور که می بینید، به خاطر عملکرد در سطح بسیار پایین، حتی می شود selinux را هم از پا انداخت. البته، برای شکستن دیوارهای امنیتی یک کامپیوتر، نیاز به سطوح دسترسی بالایی دارید تا بتوانید از ابزارهای توسعه دهنده استفاده کنید. بعد از آن، باید حتما برنامه ای را از کد منبع آن کامپایل کنید و کد منبع را هم خودتان بنویسید. اینجا اصلا شبیه ویندوز نیست که تنها یک اشتباه، یک کلیک اشتباهی روی آدرس اشتباهی یا باز کردن پیوست یک ایمیل، کار سیستم عاملتان را بسازد. اما، این تنها راه آسیب پذیری تان نیست، استفاده از حفره امنیتی pulseaudio در سیستم های لینوکس و ویندوزی برای هر دو سیستم عامل خطرناک است. تنها راه چاره این است که هسته جدید لینوکس را نصب کنید تا خیالتان از بابت این ها راحت باشد. هدف از نوشتن این مطلب، بررسی بحث فنی و جزئیات حفره های امنیتی نیست. مساله این است که در منبع باز، یک مشکل امنیتی برای عام مطرح می شود و در همان ملاعام هم رفع مشکل می شود. به عنووان مثال، فایرفاکس 5/3 یک حفره امنیتی بسیار آشکار داشت که تنها سه روز بعد از عرضه، رفع عیب شد. اما از طرف دیگر، مایکروسافت دوشنبه گذشته باز با یک حفره امنیتی جدید روبه رو شده است، اما هنوز برای رفع آن اقدامی صورت نگرفته است. این در مقابل ویندوز و دیگربرنامه های ویندوزی که ماه ها و سال ها حاوی حفره های امنیتی هستند، واقعا هیچ است. اواخر سال گذشته، مایکروسافت یک حفره امنیتی را رفع کرد که بدون اغراق، هفت سال در مرورگرش جا خوش کرده بود. یادمان نرود که کرم mydoom که در سال 2004 راه اندازی شده بود، هفته گذشته دوباره در سیستم های ویندوزی برای حمله های ddos به کار گرفته شد. حقیقت این است که تمام نرم افزارهای منبع باز، که بسیار امن تر از برادران تجاری خود هسنتد، تمام این ها را مدیون منبع باز بودن اند. چرا که تنها از این طریق می توان به سادگی ایرادات را یافت و به سرعت ان را برطرف کرد. اگر مایکروسافت واقعا نگران وضعیت امنیتی است، نباید با ارائه وصله های امنیتی آن را رفع کند، باید کد را باز کند تا هر کس که می تواند نگاهی به داخل آن بیاندازد. هر چند که این اتفاق هرگز نخواهد افتاد و نرم افزارهای آزاد و منبع باز همچنان دلاور دنیای امنیت نرم افزاری باقی خواهند ماند. محمدرضا قربانی

منبع: جام جم آنلاین

باتشكر